KLEM

In míjn tuin …

… raakt het nu toch wel een beetje overbevolkt, na het jarenlang aanslepen van nieuwe aanwinsten: er zal iets uit moeten. Om te beginnen de varens langs de heg. Zo klein als ik ze ooit geplant heb, zo groot zijn ze nu! Een natuurlijke afvloeiingsregeling zit er niet in – we hebben het over várens, de fossielen onder de planten! Probleemloos en ijzersterk, jarenlang geen omkijken naar gehad. Maar nu is het mooi geweest.

Eerst nog even naar de buurvrouw: “Kun jij varens gebruiken?” Ze bedenkt zich geen moment, met net een nieuw, japans aandoend bruggetje over de vijver: “O jawel hoor!”

Ik haal de schop en een grote mand, voor het vervoer. Maar zover is het nog lang niet. De eerste varen doet trouwens niet moeilijk – die heb ik er vrij snel uit. Met de tweede ligt het anders; dat is de grootste in de rij en hij staat klem in de omringende beplanting. Eens kijken waar precies de stronk zit. Ik sla mijn armen om de varen heen en sta meteen in een wolk van fijn bruin stof: hij spoort! Als ik uitgeniesd ben, zie ik dat het hier een meervoudige stronk betreft; deze varen heeft goed zijn best gedaan. Het valt niet mee om de schop de grond in te krijgen en hoe groot is eigenlijk de wortelkluit van zo’n volwassen plant? Voorzichtig manoeuvrerend tussen de andere planten probeer ik de varen op te wippen, maar die voelt daar nog niks voor. Hij moet natuurlijk rondgestoken worden en ik verplaats de schop naar de andere kant. Inmiddels zit ik zelf klem tussen de taxus en de heg. Maar aan de andere kant staat de rododendron, met nieuwe knoppen voor volgend jaar. Daar moet ik uit de buurt blijven!

Ik hang nu over de varen heen en probeer onderlangs een voet op de schop te krijgen. Niet de juiste houding om kracht te zetten, maar toch krijg ik het hier héél erg warm van! En elke beweging is goed voor een wolk fijn stof. Fijnstof?? Wat sta ik hier allemaal naar binnen te hijgen!! Afknippen en afvoeren naar de compostbak, dat zou het beste zijn! Maar dat is uitgesloten, nu ik hem aan de buurvrouw beloofd heb. Laat ik eerst de Anthemis die ervóór staat uitgraven, voor wat meer speelruimte. De Anthemis komt er in stukken uit en die moet ik zorgvuldig inpakken, op deze droge winderige dag. Ik knip ook nog wat Helleborusblad weg en tref daaronder een kluitje zaailingen aan, die nodig ergens uitgeplant moeten worden.

Als ik weer aan de varen toekom, is de middag half om en als ik hem er eindelijk uit heb, is de middag helemáál om.

Maar ik heb weer iets geleerd! Zet jezelf niet klem en vraag nóóit aan de buurvrouw of ze je plant wil hebben vóór je hem opgegraven hebt, uit je overbevolkte tuin!

November 2005