zaterdag 25 juli 2020

PERGOLA

In míjn tuin...


… beschik ik al sinds jaar en dag over een stevige pergola, inclusief opgeleverd bij het huis. Zelf zou ik zo’n bouwwerk niet gauw bedacht hebben; het behoeft een stevige constructie en dus ook een vakman. Onze pergola houdt nu al vierenveertig jaar stand, met ook dank aan mijn man, die er inmiddels flink wat lagen verf op gekwast heeft. Mijn bijdrage bestaat uit het onderhoud van de begroeiing: een prachtige rambler, rosa Albéric Barbier, die al in mei de eerste rozen voortstuwt en daarmee doorgaat tot in oktober. De geur is niet bedwelmend, maar doet in de neus wel heel prettig aan. In knop zijn de rozen zachtgeel, in volle bloei wit - zachtwit eigenlijk. 


Op zoek naar meer informatie stuitte ik op een artikel waarin deze toch wel stekelige roos werd aanbevolen als bodembedekker! Tip: zet je brandkast midden in de tuin en beplant vervolgens het gehele oppervlak met rosa Albéric Barbier. Voor eigen gebruik een loopplank uitleggen, verder niets meer aan doen!


Ondertussen heeft deze roos een lange geschiedenis, die teruggaat tot 1900. In dat jaar werd zij gekweekt door Barbier Frères & Compagnie. Ouders: Rosa wichuraiana, wit en vernoemd naar advocaat en botanist Max Ernst Wichura (1817-1866) en theehybride ‘Shirley Hibberd’, geel en vernoemd naar James Shirley Hibberd (1825-1890), tuinschrijver en uitgever van drie tuintijdschriften, waarvan ‘Amateur gardening’ nog steeds wordt uitgegeven! In knop zijn de rozen lichtgeel (Hibberds aandeel); zodra de bloemen zich openen kleuren ze crème-wit (Wichura’s deel). Zijn naam dankt deze klimmer aan Albert Barbier (1845-1931), stichter van Barbier Frères et Compagnie. 


In de loop der jaren is mijn ‘Albéric’ uitgegroeid tot een vele meters lange roos, die bij mij snel uitgeklommen was - ik schat de hoogte van onze pergola op ruim twee meter. Maar daar heeft ‘Albéric’ zich bij neergelegd, in een hoek van 90 graden, en alle nieuwe aanwas ook. Maar er moet dus wel regelmatig ingegrepen, lees: gesnoeid, worden in de stekelige takken. En dat valt niet mee, met ook beplanting ónder de pergola. Mijn huis-, tuin- en keukentrapje kan ik daar wel vergeten. Zo ben ik aangewezen op rek- en strekoefeningen en, waar dat niet toereikend is, op het gebruik van de grote heggenschaar. Bij elke snoeibeurt breek ik mij al knippend het hoofd over een geschikte oplossing, tot ik toch ineens weer klaar ben met het snoeiproject! En een ‘misknip’ is wel jammer, maar niet erg, omdat deze roos zo krachtig doorgroeit, over die meegeleverde pergola in mijn tuin.

vrijdag 17 juli 2020

RARE TIJDEN

Heggenmussen
In de zestiger jaren, dát is lang geleden, zongen Willy Walden en Piet Muijselaar in hun Snip & Snap Revue ‘Ja, het zijn me tegenwoordig rare tijden’. Veel is er veranderd sindsdien, maar niet alles. Rare tijden zijn eigenlijk van álle tijden, ook al hebben we soms een andere indruk, want niet iedereen wordt altijd getroffen. Uit voorzorg gaan we nu in deze coronatijd wel anders met elkaar om. We houden afstand, beperken bezoekjes en kunnen vaak niet meer gaan en staan waar we zouden willen. En dat zijn we niet gewend; wij zijn opgegroeid met ‘vrijheid, blijheid’. Lekker doen waar je zin in hebt. Wat ben je dan als bezitter van een tuin bevoorrecht, vooral natuurlijk in déze tijd van het jaar.
Je kunt er naar buiten, zonder mondkapje, en als altijd je planten verzorgen, het gras maaien en genieten van de flierefluiters, lees ‘vogels’, die er zo onbekommerd hun gang gaan. In mijn vijvertje, kennelijk een gezonde biotoop, zwemmen steeds meer salamandertjes, maar de kikkertjes hebben het hazenpad gekozen. Of zijn in het ergste geval verorberd door poezenbeesten, die overal vrije doorgang hebben. Ter bescherming van mijn amfibieën heb ik nu een aantal plantensteunstokjes rond het vijvertje in de grond gestoken met ook nog een draadje eromheen. Het is geen gezicht, maar heeft wel het gewenste effect. Lang leve onze salamandertjes!
Het is een groot voorrecht om zo’n stukje ‘buiten’ te hebben, waar het leven nog gewoon doorgaat. En waar je dus ook gewoon aan de slag kunt - of zelfs móet. Regen of niet: de planten groeien als kool. En wind of niet: ze moeten ook gesteund of aangebonden worden. Als altijd.

Voor het grijpen: een Groninger Kroon!
Heb je fruit in je tuin, bessen, aardbeien, bramen, druiven, kortom: sappig vogelvoer, vers van de struik, waar je zelf ook nog wel iets van zou lusten, breng dan op tijd een net aan of ‘plant’ stokken met ritselende stroken plastic of aluminiumfolie tussen het fruit. Waar een vogel trouwens al vrij snel naar fluit!
Ga in ieder geval dagelijks op slakkenjacht, ook als het níet geregend heeft, want slakken zijn er altijd en overal en met maar één doel: overleven op jouw planten. Voor vogels zijn de slakken dan weer een doelgroep: om op te eten. Maar dat kun je maar beter niet afwachten, want slakken zijn ook heel goed in vermenigvuldigen.
Gelukkig zijn tuincentra en kwekerijen opengebleven, zij het met de nodige restricties, maar we kunnen nog steeds op ‘plantenjacht’. Want hoe tevreden je ook bent met al die ouwe getrouwen, er kan altijd nog wel iets bij. En soms wil je gewoon eens wat anders, iets nieuws. Zelf deins ik er niet voor terug om met de schop ruimte te maken voor nieuwe aanwinsten. Zo ontdek je ook hoe het bolgoed, sneeuwklokjes bijvoorbeeld, zich in de loop van jaren gigantisch heeft vermeerderd. Dat kan best wel wat minder, dus hup! op de schop en in de compostbak ermee.
En dan op naar het tuincentrum. Of naar een particulier tuinbedrijf, waarvan we er meerdere hebben in onze provincie. Daar tref je toch een ander plantensegment aan dan in de gebruikelijke groothandel. En dat is wel zo interessant. Natuurlijk is het ook in deze bedrijven coronatijd, dus check voor vertrek de openingstijden en eventuele maatregelen. En ervaar tenslotte hoe fijn het is om weer eens iets ‘als altijd’ te doen.

Het voorstadium van een blauwe bessenstruik: sierlijke bloemetjes
Ben je op zoek naar een struik, dan kun je kiezen voor groenblijvend of bladverliezend. Maar ook voor bloemen of fruit! Van deze laatste categorie beschik ik zelf (samen met mijn kleinkinderen!) over een nu zwaarbeladen blauwe bessenstruik, een langs de muur geleide braam, een ‘Groninger Kroon’ appelboom en een Japanse wijnbes. En ook nog een krentenboom, Amelanchier Lamarckii. Maar daar plukken wij zelf geen vruchten van: nog voor de eetrijpe fase, donkerblauw van kleur, worden ze soldaat gemaakt door het vogelvolk. Ook de ‘Groninger Kroon’ laat het nu een beetje afweten; het zou een beurtjaar kunnen zijn. Maar vermoedelijk is de oorzaak vooral mijn gehakketak in een uiteindelijk geslaagde poging er een platgeleide vormboom van te maken - je kunt nu eenmaal niet alles hebben.
En géén van deze fruitleveranciers doet onder voor de overige beplanting in mijn tuin, want ‘groen’ is hier altíjd de hoofdkleur: ook in rare tijden. 

TUINKALENDER

TUINKALENDER

 In deze zomermaanden staat water geven bovenaan de lijst!

 Controleer regelmatig het waterpeil in je vijver en vul zo nodig bij.

 Stel de stand van de grasmaaier wat hoger in.

 Ook in een hete zomer blijven slakken actief: actie ondernemen!


Clematis
 Houd de tuingrond rul zodat regen- of sproeiwater gemakkelijk wordt opgenomen.

 Ga regelmatig met een snoeischaar de tuin in en verwijder alles wat uitgebloeid of anderszins lelijk is.

 Daarmee kun je op den duur je compostbak helemaal vol krijgen.

 Bevorder het composteringsproces met af en toe een gietertje water.

 Houd ook de hagen in toom. Taxus en hulst bij voorkeur eind augustus. 


Taxusvogel op de uitkijk

 Buxus liefst snoeien op een zonloze dag of afdekken met een oud laken.

 Neem vooral ook de tijd om vanuit een luie stoel van de tuin te genieten!

 Regel voor je vakantie een ‘tuinoppas’ en zet alvast de eerste gieters vol klaar!

 Laat ook een lijstje achter van het fruit in je tuin dat in je afwezigheid geoogst en genuttigd kan worden!

 Of mijd de vakantiestress en relax lekker thuis met op je computer mimi-inmijntuin.blogspot.com.

Juli 2020