woensdag 10 september 2003

INDUSTRIEEL DESIGN

In míjn tuin …
 
... kies ik waar het kan voor simpele oplossingen. En het liefst zelf bedacht. Dat zal wel verband houden met elkaar, maar dat gaan we hier nu niet bespreken. Toen dus jaren geleden in de tuincentra de grote uittocht begon van rozenbogen besloot ik direct dat mijn tuin het zonder zo'n kant en klare boog zou moeten doen. Ik bedacht zélf wel wat. Want dat er bij mijn hekje iets 'hoogs' moest komen was duidelijk. Maar dus géén boog. In zulke gevallen moet je naar de bouwmarkt want daar vind je de grootste diversiteit aan spullen en er is niets leuker dan iets te gebruiken waar het absoluut niet voor bedoeld is. (Behalve dan afgedankte wc's als plantenbak - bah!) Zo kwam ik thuis met twee regenpijpen en een rol gaas. De regenpijpen timmerde ik vast in de klei, links en rechts van het hekje en voilá! daar hadden wij 'hoogte'. Het knippen van het gaas was een akelig karwei, maar ook dat lukte. Van een strook gaas buig je een koker die je met ijzerdraad dichtrijgt. Om de regenpijp heen laten zakken en je hebt een prima houvast voor klimplanten: vaste witte lathyrus in mijn geval. Dat had ik even mooi voor elkaar!


De lathyrus groeide en bloeide zoals het een lathyrus betaamt, maar hield niet op bij de twee meter die in de catalogus vermeld stond. Alles wat er nog extra bijkwam zwierde hulpeloos rond in de wind en dreigde zelfs af te breken. Ik experimenteerde wat met kubussen van gaas op de regenpijpen, maar dat was geen gezicht. Dan maar een stok erin geprikt om de kluwen aan op te hijsen. Ook niet fraai. Na jaren tobben kwam ik tot het inzicht dat ook míjn tuin niet zonder boog kan. Naar de bouwmarkt maar weer voor twee electriciteitsbuizen. Daar kun je óók leuke dingen mee doen. Ik schoof de buizen in een verbindingsstukje met wat montagekit. In plaats van te wachten tot de kit droog zou zijn stak ik de uiteinden van deze superlange buis meteen in de regenpijpen, zó ver tot de boog de gewenste hoogte had. Toch wel mooi. Maar té gespannen en daar sprong het lasstukje eraf. De buizen wezen recht omhoog en ik kon opnieuw beginnen. Hardleers gebruikte ik weer de montagekit. Met natuurlijk hetzelfde resultaat. En al die tijd gadegeslagen door de buurman, die mij behulpzaam een stuk tape aanreikte, om de boel bij elkaar te houden. Aanvankelijk leek dat te werken, maar de blakerende zon ondermijnde de tape en de volgende dag bleek mijn boog gotisch geworden. Het gaf de tuin een kathedrale aanblik, maar dat hoefde nou ook weer niet. Tijd voor 'industrieel design': met bouten en moeren is de boog nu voor altijd gespannen!
Soms is simpel nog niet simpel genoeg - zelfs in míjn tuin.

September 2003