dinsdag 10 februari 2009

WACHTEN


In míjn tuin …
... was ik het liefst op 2 januari begonnen met het kort en klein knippen van dorre stengels, het lekker losmaken van de grond en het plukken van een ruikertje sneeuwklokjes. Maar nee, het land werd geregeerd door een vorst in de grond en het vroor dat het kraakte.
Ik had het kunnen weten: de statistieken en niet te vergeten het langjarig gemiddelde waren hier gewoon aan toe - een simpele rekensom! Het ganse volk liep uit en schaatste dat het kraakte. In de Volkskrant columneerde Max Pam over de klungeligheid waarmee wij Nederlanders ons overal ter wereld in de ruige natuur storten: volkomen onbevangen het ongeluk tegemoet! Ambulances tekort om alle slachtoffers van de schaatspret naar de ziekenhuizen af te voeren.
Na het kerstreces verscheen Eimert van Middelkoop, verdwaald tot minister van defensie, dan ook met een gehavend hoofd op de televisie, zijn schietarm in het gips. Hij was wezen schaatsen. Ik bleef nog even wachten op die twee tekstjes naast zijn hoofd,
geschikt, ongeschikt, want ik wist al dat hier ‘ongeschikt’ aangevinkt moest worden! Maar dat is de spot van onze landmacht en ik bleek naar het Journaal te kijken. Dan maar doorzappen naar FAN, waar regelmatig tuinprogramma’s te zien zijn, zodat er in ieder geval passief getuinierd kan worden.
Ondertussen maakte ik mij zorgen over de druif die nog steeds niet gesnoeid was. Voor je het weet komt de sapstroom op gang en dan is het te laat. Zo tobbend liep ik in de boekwinkel tegen de nieuwe Romke van de Kaa aan: ‘Alles kan wachten’! Die titel, dat was precies wat ik nu nodig had! Ter plekke las ik al dat het zo’n vaart niet loopt met dat doodbloeden van de druif én ik zag een lange rij van aansprekende, dwarsige titels als ‘Kattenpis’, ‘Bruine vingers’, ‘Onherstelbare fouten’, ‘Groninger tulpen’, ‘Gele composieten’ en ‘Bleekpotten’, om er een paar te noemen. Met dit boek zou ik mijn winterblues verdrijven!
Maar helaas! Met het lezen van de aanstekelijke verhalen van Romke van de Kaa nam mijn verlangen naar de tuin alleen maar toe en hoewel er kans bleef op vorst snoeide ik de volgende dag mijn druif. Dáár knapt een mens van op! Alles kan wachten ... maar ík niet. Ik loop lekker uit nu, net als mijn tuin!

Februari 2009