vrijdag 16 november 2018

NIEUWE ARTIKELEN


NIEUWE ARTIKELEN VERSCHIJNEN 
IN JANUARI 2019



       Een barmsijsje  neemt het ervan in de
        'pindakaas voor de vogels pot', die dus
        kennelijk zijn, of  haar, voorkeur geniet
         boven de door mij met zoveel liefde en
      toewijding gebakken 'brood-voor-de-
         vogels-plak' die eronder hangt.

VERSCHOTEN TUIN


In míjn tuin ...

… keek ik al in de zomer uit op herfstig verkleurde bomen en dat is toch wel een bijzonder en nieuw fenomeen. Want bij ‘herfst’ denk je aan koud en nat, vooral ook heel nat. Maar de afgelopen zomer was heet en droog. Kennelijk hebben bladeren maar één mogelijkheid om hun ongenoegen kenbaar te maken: van kleur verschieten en indrogen. Ze zijn nog wel braaf aan hun takken blijven hangen, tót het klokje van de herfst luidde.
Wég met de brandende zon, de koude biertjes, de frisse salades, de bepaald niet suikervrije ijsjes en de lome tegenzin in een gezonde lange wandeling! Lekker in een warme jas de paden op, de lanen in! En sinds het alweer een tijdje normaal geregend heeft kan er op de valreep nog wel wat nieuws geplant worden. Zolang het niet vriest is alles nog mogelijk. Tussen stoep en heg ligt mijn ‘buitentuintje’: een strook die ik fleurig wil houden voor de passanten. Maar toen in de afgelopen zomer de fleur toch wat tegenviel ben ik er rigoureus aan de slag gegaan. Ook met het oog op weliswaar een mooi resultaat, maar zeker ook minder werk. Daar ben ik altijd voor te vinden. Voor een groene basis kon ik her en der in mijn tuin stukjes vetmuur (Sedum kamtschaticum) uitsteken en in de strook langs de stoep een nieuwe bestemming gegeven. De droge zomer bleek voor deze beplanting geen probleem, maar het heeft natuurlijk toch wat tijd nodig om helemaal dicht te groeien.


Oenothera, teunisbloem

De twee buxusstruikjes die er al stonden en die ik te hunner tijd in een leuk model wil knippen (nog even over nadenken) hebben de slag overleefd, net als een paar zaailingetjes van de teunisbloem (Oenothera). Wat heb ik deze plant gemist dit jaar. Zo ’s avonds tegen een uur of tien, als het begint te schemeren, opent de Oenothera zijn gele bloempjes, één voor één. Zachtjes draaien de dichtgevouwen bloemblaadjes open, in afwachting van de nachtvlinders die de bestuiving voor hun rekening nemen. Teunisbloemen geuren naar citroen en daar hoef je niet voor te bukken, want deze plant bloeit op neushoogte. Hopelijk staan ze er de volgende zomer weer, ook precies op de goede plek: vol in de zon.
Maar nu valt de schemering vroeg in, er waait een stevige wind en de van kleur verschoten bladeren in de bomen hebben al lang hun weg naar beneden gevonden. Het is herfst, het jaargetijde van de grote opruiming in mijn verschoten tuin.


donderdag 15 november 2018

RINKELBELLEN!


Heggenmussen

’t Is weer voorbij, die mooie zomer: op twee na de warmste sinds het begin van het vastleggen van meteorologische gegevens.

Nu de buitentemperatuur voor de rest van het jaar definitief beneden de 20℃ gedaald is maakt de tuin zich op voor de winter. En wij helpen een handje. Met een warme jas aan en een blik op het wolkendek (blijft het nog even droog?) brengen we de schoongemaakte tuinmeubelen onderdak of pakken ze in met een hoes en vegen we de laatste afgevallen bladeren op een hoop of tussen de planten. Dat laatste is het beste idee, gezien de voorspelling van sommige weerdeskundigen voor de komende winter: ijs- en ijskoud! Misschien wel de koudste winter in de afgelopen honderd jaar!

Ik kan me nog een winter halverwege de jaren ’50 herinneren waarin ik als peuter dik ingepakt op het ijs stond en we met de slee in mijn geboorteplaats Woerden onder de Parijse brug door konden. Dat was heel bijzonder want daar bevroor het water nooit. De Bilt telde die winter 61 vorstdagen, 11 ijsdagen en 1 zeer koude dag (!). Maar als koudste winter in ons land tot nu toe geldt die van 1963 en dat had niet zozeer met de temperatuur te maken, dat was niet de laagste, maar vooral met de duur van deze winter: bijna drie maanden onafgebroken vorst, waarbij het noordoosten ook nog onafgebroken onder een laag sneeuw lag. Dat hebben we sindsdien niet meer zo meegemaakt.
Maar misschien gaat het er deze winter dus van komen en een gewaarschuwd mens telt voor twee. Volgens Russische wetenschappers zijn we in een nieuwe klimaatcyclus beland: met een minder actieve zon en daardoor wereldwijd een kouder klimaat, ‘…vergelijkbaar met het verschijnsel in de jaren ’50 van de vorige eeuw’. Dús. Aangeraden wordt om alvast dikke winterjassen, mutsen en handschoenen aan te schaffen, zodat we straks niet achter het net vissen en zelf moeten gaan breien. Want in Rusland weten ze op dit gebied van wanten. O ja, wanten zijn warmer dan handschoenen: doe díe maar.

Ondertussen heb ik wel te doen met mijn tuinplantjes, die in de afgelopen zomer al zo op de proef gesteld zijn. Hoe komen ze zo goed mogelijk een strenge winter door? Veel planten regelen het zelf door hun bladeren af te stoten; die zullen nu geen vocht meer verdampen. Ze zijn wat je noemt ‘winterhard’. Maar voor de groenblijvers, de bladhoudende planten, ligt het anders, vooral als er sprake is van een langdurige vorstperiode. Zolang ze geen vocht uit de grond kunnen opnemen om het via de bladeren verdampte vocht aan te vullen dreigt uitdroging. Dan kunnen we hun groei en bloei in het voorjaar wel vergeten. Groenblijvers als rododendrons en struikklimop behoren wat dit betreft ook tot de risicogroep. Pak ze op tijd in met vliesdoek. Daarmee zijn ze niet alleen beschermd tegen vorst, maar ook tegen harde wind, hagel en schadelijke insecten. Dat zijn dus meerdere vliegen in één klap. Per aangebrachte laag, uiteraard vochtdoorlatend, schijnt het een paar graden verschil te maken voor de kou.


Buddleja, vlinderplant
Maar ook dierbare bladverliezende planten, zoals bijvoorbeeld vlinderstruiken, die je niet even naar binnen kunt halen, zijn te redden met vliesdoek. Dat mag er zo nodig best in twee lagen overheen: het is ademend materiaal. Bij een roos op stam moet het oculatiepunt, bovenaan de stam, beschermd worden. Bind er wat stro omheen. Na de kerst kun je daar ook een paar afgeknipte takken van de kerstboom voor gebruiken. Voor alle andere rozen geldt: even de voet van de struik aanaarden. Op tijd doen, want als de grond eenmaal bevroren is, wordt dat moeilijk. Ook na de kerst: drapeer de verlichting uit je kerstboom (als die niet vast aan de kunstboom meegeleverd is!) rond een gevoelige struik in de tuin. Stekker in het buitenstopcontact en de struik is beschermd tegen vorst.


Mijn cloche, voor ienieminiplantjes.
Planten van klein formaat zijn te redden onder een glazen ‘cloche’, of gewoon een augurkenpot. Bewaar er een paar. Potplanten die in principe vorstbestendig zijn en waar je  binnen geen ruimte voor hebt kun je uit de pot halen en in ‘bubbeltjesplastic’ gewikkeld weer terugzetten. Zorg wel voor een goede afwatering en zet ze zo mogelijk bij elkaar in een beschutte hoek van de tuin.
En nu heb ik wel genoeg bellen doen rinkelen; fijne kerstdagen en een groen 2019 gewenst!

Rinkelbelletje!


Mimi Prins
177
BLAD.2018-11

NOVEMBER/DECEMBER

TUINKALENDER




Sneeuwklokjes: tot ziens!
Zolang het niet vriest kan de grond nog bewerkt worden.

► Het is ook een goed moment om de tuin te bemesten: voedingsstoffen voor een extra bescherming in de winter.

 Breng een laag compost aan rond kwetsbare planten.

► Stop bollen in de grond: sneeuwklokjes voor de overgang van winter naar voorjaar en ander bolgoed om de lente te vieren.

Gieters legen!
 Haal met een schepnet zoveel mogelijk algen en herfstblad uit de vijver.

 Met één of meer (tennis)ballen blijft het vijverwater in beweging, zodat het niet bevriest.


 Zet gieters ondersteboven en leeg regentonnen, zodat ze niet stuk vriezen. 
Gestoffeerde tuinstoel voor jezelf ...

 Haal kwetsbaar tuinmeubilair naar binnen of bescherm het met een hoes.


► Laat nog één stoel staan: voor de ‘zachte’ dagen.

  Hark herfstbladeren van het gazon, maar loop niet over het gras als het gevroren heeft.

 Ruim in de storm afgebroken takken op: struikelobjecten.
en een onderkomen voor de vogels

 Maak ook in herfst en winter foto’s van de tuin: van de prachtige herfstkleuren naar het zwart/wit van de winter.

 Snoei druiven, kiwi’s en bramen tussen kerst en nieuwjaar.

 Voer de vogels.

 Heb je nog een sneeuwschuiver? Want het kan vriezen en dooien, maar ook sneeuwen.

 Een voorraadje zand is handig om bevroren voetpaden beloopbaar te maken.

 Ga naar de boekwinkel of de bibliotheek en haal tuinboeken in huis: het is nu tijd om over de tuin te lezen.

 Geniet van gezellige feestdagen en verheug je op het komende voorjaar: in 2019!

TUINFOTO’S 

vrijdag 14 september 2018

NIEUWE ARTIKELEN


NIEUWE ARTIKELEN VERSCHIJNEN 
IN NOVEMBER 2018



Hoe lang zal het geleden zijn dat deze stam werd
doorgezaagd en de  boom het  loodje legde? Zijn 
jaarringen zijn  niet meer te tellen, maar het moet
een aanzienlijk aantal geweest zijn. Wij troffen de
stronk aan in het  'bos' van landgoed  Ekenstein, 
aan de Alberdaweg in Appingedam, waar het fijn
wandelen is in alle maanden van het jaar.


Hier aanklikken:
Hier aanklikken:
Hier aanklikken:
Hier aanklikken:

KLEIN HOEKJE

In míjn tuin ...


… heb ik in de loop van meer dan veertig jaar toch wel zo’n beetje alles meegemaakt, dacht ik. Zoals planten die onder de maat presteren of juist ver boven de proporties van onze beschikbare vierkante meters. Of ‘de plant van de maand’ dan wel ‘de plant van het jaar’, die het hier onder mijn regime ook nooit langer dan die maand en dat jaar uithielden. Vraatzuchtige beestjes, op pootjes, op vleugeltjes, poepers en bloopers, verdwaalde voet- en tennisballen, onkruidzaadjes, nou ja, zo’n beetje alles waar de gemiddelde tuinier ooit mee te maken krijgt. Ik dacht echt dat ik alles wel zo’n beetje had gehad.
Maar! Het kan áltijd nog een slagje erger.
En omdat een gewaarschuwd mens voor twee telt, zal ik hier eerlijk opbiechten wat mij deze zomer is overkomen. Of meer specifiek: mijn linker wijsvinger.



Het was een mooie warme dag. Zo’n dag waarop een normaal mens een plekje in de schaduw zoekt en de planten vooral proberen te overleven. Ze willen een plens water en rust. En niet zo’n gewoontedier als ik, met altijd een snoeischaar bij de hand om elk bruin blaadje weg te knippen. Als je dat elke dag doet krijg je er wel een zekere routine in. Knip knip, ook weer klaar. Maar het kan dus verkeren en dan grijp je met je linkerhand een polletje uitgebloeid groen terwijl de rechter met de schaar uithaalt en knip knip! hoekje van je linker wijsvinger eraf! Zó gebeurd, echt waar. Je zit er op je hurken bij en kijkt ernaar: is het écht waar? Ja, het is echt waar. 


Snel naar de dokter voor een stevig drukverband en vooral je vinger omhoog houden. Beetje gênant, om zo de aandacht te trekken met je ongeluk, maar het was even niet anders. Het verband heb ik er al na een dag, voor zover mogelijk, weer afgehaald, want ‘aan de lucht’ heelt sneller, leerde ik van mijn vader.
Gelukkig kon ik nog wel breien (!) en zo breide ik een paar ‘vingerhoesjes’ in een open ajourpatroontje; altijd al creatief geweest. Maar die verloor ik onderweg en in de praktijk bleek niemand mijn vingerhoekje te missen. Ik kreeg er in ieder geval geen opmerkingen over.
Inmiddels heb ik een aardige routine ontwikkeld in het ontzien van deze vinger, want het is nog steeds héél gevoelig, dat scheve topje. Het hanteren van de snoeischaar daarentegen zal nooit meer ‘routine’ worden, nu ik aan den lijve ondervonden heb hoe het ongeluk in een klein hoekje zit, zelfs in mijn eigen tuin.


TUINIEREN EN VOORUITZIEN



Heggenmussen 

Na een lange hete zomer, waarin we zowaar een beetje gewend raakten aan bovengemiddelde temperaturen, word er nu toch wel uitgekeken naar een alsjeblieft niet te hete herfst. Met ouderwetse herfstbuien en hopelijk nog wat blad aan de bomen, om vrolijk naar beneden te dwarrelen op een ‘stevige bries’. Zoals we dat gewend waren. En dat we dan weer ouderwets kunnen mopperen op ons koude natte zeeklimaat. O, wat zou dat fijn zijn: gewoon weer gewóón!
 
Zóiets dus .....!!
Maar in de eerste dagen van augustus voorspelde een Belgische meteoroloog al een bovengemiddelde temperatuur en droogte tot zelfs eind oktober. Afwachten maar; het zou niet de eerste keer zijn dat een weersvoorspelling niet uitkomt.
Vast staat wel dat het najaar in aantocht is met de bijbehorende terugval, voor zover dat nog nodig is, van onze geteisterde planten. Maar laten we eerlijk zijn: in de zomers die we voorheen hadden sneuvelde er ook wel eens iets in de tuin. Al was het alleen maar in de vakantieperiode, waarin we het er zelf van namen. In een ver buitenland of dichter bij huis; in ieder geval niet op ‘gietafstand’.
Ondertussen kan het geen kwaad als we ons, waar mogelijk, aanpassen aan de veranderende weersomstandigheden. Want je kunt niet zeggen dat we niet gewaarschuwd zijn! 


Begin met een regenton, want elke liter water die niet uit de kraan hoeft te komen is meegenomen. En handiger: de gieter dompelen gaat veel sneller dan tanken bij de kraan.
Compostbak, verdekt opgesteld in de laurier!
Wie over een goed gevulde compostbak of -hoop beschikt heeft al na een jaar materiaal bij de hand om de structuur van de grond, en daarmee de vochthuishouding, aanzienlijk te verbeteren. Compostvaten en -bakken zijn goed verkrijgbaar en je kunt er niet alleen je tuinafval in kwijt, maar ook de niet gekookte of anderszins bewerkte resten van groenten. Aanbevolen wordt om in lagen verschillende soorten afval te ‘stapelen’ in de bak, maar dat kan natuurlijk best ingewikkeld worden. Zelf voer ik per dag of maaltijd af wat geschikt is voor de compostbak. Er staat een bezemsteel naast waarmee ik regelmatig ‘rondpook’ in het materiaal. Zo wordt het goed gemengd en komt er ook nog wat lucht bij. Je hoeft de compost niet in één keer te verwerken; er kan naar behoefte wat onderuit de bak geschept worden om plaatselijk de grond te verbeteren. Deze grond zal ook beter in staat zijn om vocht langer vast te houden. Aan de bak dus!


Als het je favoriete planten waren die in de droogte zijn omgekomen kun je voor deze soorten, zo mogelijk, een andere standplaats kiezen. Bijvoorbeeld met meer schaduw of meer beschutting tegen de wind. Want wind speelt natuurlijk ook een rol in het uitdrogingsproces.

Moet er toch uitgeweken worden naar aangepaste beplanting dan is er gelukkig een heel arsenaal beschikbaar aan droogte- en hittebestendige planten. En natuurlijk ook vorstbestendig - want je moet hier met álles rekening houden!
Zulke planten zijn zélfs te vinden in de cactusfamilie. De grootste groep in deze categorie heeft in de winter wel bescherming nodig tegen regen; die komt in ons klimaat dus eigenlijk niet in aanmerking. Maar er is ook een groep die wél ‘waterbestendig’ is in de winter: dat zijn de Opuntias ofwel schijfcactussen. Ze moeten in goed doorlatende grond staan die vermengd is met rivierzand of grind. In de winter kan een cactus er wel eens bij gaan liggen, maar dat komt in het voorjaar weer goed.

Paardenbloemen!
Vetplanten en Agaven zijn natuurlijk ook goed bestand tegen droogte, maar wie een bloementuin prefereert zal eerder kiezen voor de zogenaamde ‘composietenfamilie’, de Asteraceae. Er wordt nog een onderverdeling gemaakt naar drie typen: de lintbloem, de straalbloem en de buisbloem. Interessant: de welbekende paardenbloem, die in het voorjaar een groene wei zomaar omtovert in een gele wei, hoort tot de lintbloemen met het bekende vruchtpluis, wat door jong en oud zo graag wordt weggeblazen. En wat we daarom liever niet in onze tuin willen hebben! Doe maar een madeliefje, met haar witte kransje: de straalbloemen. Tot de buisbloemen behoren onder andere de korenbloem, de dahlia’s, de kogeldistel en het koninginnekruid, Eupatorium; planten die in geen tuin mogen ontbreken. Ook het boerenwormkruid, Tanacetum, hoort tot de buisbloemen. Ik zag het in 1986 in een Deense berm en was er wég van: ‘geel’ mocht toen nog, in de tuin. Maar ik heb het laten staan, met vooruitziende blik: geel is al een tijdje ‘uit’.


SEPTEMBER/OKTOBER


TUINKALENDER



Herfstasters
 Na een hete zomer komt nu het najaar in zicht: tijd voor een ‘changement de décor’, met prachtige herfstbloeiers in de hoofdrol. Asters kunnen opengevallen plekken opfleuren!

 Maar natuurlijk is er, in de verte, ook zicht op een nieuw voorjaar. Zoek de mooiste bollen uit en plant ze op hun gewenste diepte, onder een hoopje afgevallen blad: het kan zo maar gaan vriezen.

 Ook in potten op het terras stelen ze straks de show.

Herfstfruit: Groninger Kroon!
 Maar: half oktober, kans op vorst: kuipplanten naar binnen - of bij de achterdeur.

 Vaste planten die ondanks de droge zomer nu toch uit de kluiten gewassen zijn, kunnen gedeeld worden en uitgeplant, voor een indrukwekkend ‘bed’ in het nieuwe jaar.

 Maak regelmatig foto’s van je tuin: dat zijn de beste geheugensteuntjes bij het zoeken naar ruimte 
voor de nieuwe bollen.
Herfsttijloos

 Een basis met groenblijvers is belangrijk in    de winter; ze kunnen nu nog geplant worden.

 Ondersteun hoge maar zwakke broeders onder de planten vóór een herfststorm ermee aan de haal gaat.

 Of een pak sneeuw ze de das om doet.

Merel, vaste gast
 Begin een vogelvoedercafé in de tuin: dan weten ze alvast waar ze kunnen overleven, straks in de winter. Met een bak water, graag.

 Maai het gras niet te kort en geef een laatste portie  gazonmest, liefst vlak voor een regenbui.

 En dan komt er rust, buiten in de tuin, voor de tuinier. Geniet ervan en plan een mooie herfstwandeling, buiten in het bos. Ofzo.


zaterdag 28 juli 2018

NIEUWE ARTIKELEN


NIEUWE ARTIKELEN VERSCHIJNEN
IN SEPTEMBER 2018

In september komt het eind van de zomer al een beetje
in zicht, maar buiten valt nog steeds veel te beleven en
te genieten. Mogelijk met wat meer regen dan waar we
het in de afgelopen  maanden mee moesten doen - en
veel minder  gesjouw met zware gieters; dat is ook fijn.
 We hopen op een mooie nazomer!


Hier aanklikken:
Hier aanklikken:
Hier aanklikken:
Hier aanklikken:

STIJL


In míjn tuin ...

… is het een drukke bedoening, met al die door jaren heen vergaarde dan wel aangewaaide planten. Je kunt er door de planten de tuin niet meer zien; geen stijl meer in te ontdekken. Ik zou het zelfs als ‘chaos’ kunnen omschrijven. Chaos heeft van nature geen stijl - hé, toch iets met natuur! Maar eerlijk gezegd, en onder ons gezwegen, voel ik mij er helemaal in thuis. Het steekt allemaal niet zo nauw. Elke plant heeft zijn of haar eigen charme en zolang de groei er nog goed inzit, hoor je mij niet klagen.
Onlangs bezocht ik met mijn vaste begeleider een tuin die steil staat van een koninklijke stijl: achter Paleis Het Loo in Apeldoorn. Gigantisch groot en gigantisch overzichtelijk. Het was niet mijn eerste bezoek hier en ik moet zeggen dat deze paleistuin wel respect afdwingt: voor de tuinmannen en -vrouwen die belast zijn (zo voelt dat voor mij) met de aanleg en verzorging van al die strakke perken, met voor elk perkplantje een eigen territoriumpje. Perfect verzorgd, als betrof het de koning zelve!
Wat wij nog niet eerder hadden ontdekt, was het draaihekje aan het einde van de tuin, dat met de museumjaarkaart toegang gaf tot een prachtige ‘natuurtuin’. Niet dat je er in het wilde weg kon dwalen, maar de paden slingerden er flink op los. Met gekleurde paaltjes waren verschillende wandelingen aangegeven, maar wij liepen gewoon onze neus en nieuwsgierigheid achterna. Veel bomen in het bos, maar ook een brede slingerende  waterbaan, ondiep en van beton, met daarboven talloze waterjuffers in het gefilterde zonlicht. Beetje sprookjesachtig toch wel. Uiteindelijk doemde een botenhuis op en nog wat verder een prachtig zomerhuis, in wit en lichtblauw en met een flinke steiger aan een gigantische vijver. Zodra wij over de balustrade leunden verschenen er grote vissen aan de oppervlakte, in een bedaard ritme happend naar adem. Dat hoop ik tenminste, want iets als visvoer hadden we natuurlijk niet bij ons. Wie houdt dáár nou rekening mee. Om de vissen niet onnodig aan het lijntje te houden liepen we een rondje om het huis en gluurden ook ongegeneerd door de ramen naar binnen. Witte omlijstingen op de wanden met fraai geschilderde guirlandes van rozen. Wat een ongekende weelde en luxe voor de happy few! En nu voor het volk! Nou ja, om naar te kijken, want ‘er aankomen’ mag natuurlijk niet.
Dat doe ik wel thuis: in mijn eigen stijl tussen mijn planten door slingerend, in mijn eigen ‘prinsen’tuin.

Juli 2018

MANNENPLANTEN EN PLANTENMANNEN




Heggenmussen 

B(l)oeiend!!
Bloemen Bureau Holland heeft iets nieuws bedacht: ‘Mannenplanten’! In juni werden die uitgeroepen tot ‘woonplant van de maand’. Natuurlijk valt het niet mee om elke maand met iets nieuws te komen en natuurlijk is dit een grote stap voorwaarts in de emancipatie van de man! Maar de mijne is er niet speciaal voor overeind gekomen - hij heeft de mededeling voor kennisgeving aangenomen en als altijd de Clivia op zolder water gegeven.



Het Bloemen Bureau suggereert dat stoer groen positief uitstraalt op het imago van de man en bijdraagt ‘aan je ongetwijfeld onweerstaanbare aantrekkingskracht’. Dan gaat het om ‘stevige struikvormen, relaxed in de omgang, zoals bijvoorbeeld de Sansevieria’. Nederlandse naam: Vrouwentongen, nota bene. Mijn Sansevieria’s staan al járen stijf rechtop in een pot op de vensterbank, onverwoestbaar, maar met ‘relaxed’ of struikvorm heeft het dus niets te maken.
Het Bloemen Bureau is gewoon op zoek naar een nieuw afzetgebied voor kamerplanten. Want buiten zijn mannen al sinds eeuwen begaan met ‘groen’. En alleen al in míjn boekenkast turf ik zó negen ‘plantenmannen’ waarvan ik hier een paar zal noemen.


In ‘Tuinieren het hele jaar door’ beschreef Groninger Klaas T. Noordhuis werkelijk het gehele spectrum van de tuin. Je kunt er met elke vraag terecht, van de aanleg van een kleine tuin tot ‘zuurminnende gewassen van A tot Z’. Eerste druk 1993, maar het boek is nog steeds actueel én goed verkrijgbaar!











‘De bloemen en haar vrienden’ van Dr. Jac. P. Thijsse zal niet meer voor iedereen bereikbaar zijn: het dateert uit 1934 en is een uitgave van Verkade’s Fabrieken NV, Zaandam. Uitvoerige beschrijvingen worden afgewisseld met pagina’s ingeplakte tekeningen van de beschreven planten, nog steeds prachtig in kleur.







Bert Huls gaat in ‘Stijlvolle Snoeivormen’ in op vormsnoei: van fantasiefiguren tot strakke hagen, die de basisvorm van de tuin accentueren dan wel corrigeren. Een inspirerend boek, om meteen de snoeischaar bij te halen, (tip: eerst overleggen!), maar moeilijk verkrijgbaar.








Of misschien eerst nog het ‘Handboek BUXUS’ van Ireen Schmid inzien, met inspirerende foto’s, zoals van een kunstig in buxus geknipt paardenhoofd, vogelfiguren en zelfs een driemaster. Maar ook beschrijvingen van de vele soorten buxus.












Daar gaat Henk Gerritsen in ‘Buiten is het groen’ met 394 pagina’s royaal overheen. Prachtige kleurenfoto’s en tekeningen, vooral gemaakt in zijn Prionatuinen in Schuinesloot, die nog steeds te bezoeken zijn. Zie www.prionatuinen.nl.








Dan Maarten 't Hart: een verhaal apart. Zijn beleving van een moestuin is al tweemaal op tv uitgezonden, maar in 'De groene overmacht' kun je altíjd lezen over zijn gevecht tegen brandnetels, slakken, veenmollen en wat dies meer zij. En je kunt er nog om lachten óók! 










Ontspannen in de tuin doe je met Romke van de Kaa, van wie ik negen titels op de plank heb, waaronder ‘Alles kan wachten’. Heerlijke tuinliteratuur, zonder haast tot je te nemen, tussen ‘stevige struikvormen’ in de tuin! 








Juli 2018

TUINKALENDER JULI/AUGUSTUS


TUINKALENDER



 Hoogzomer: soms moet er gesproeid worden. Maar maak eerst een klein kuiltje: misschien is alleen de bovenste laag aarde zo droog en hoeft er nog geen water bij. 

 De tuin oogt ook fris als je de uitgebloeide bloemen regelmatig verwijdert. 

 Maar wil je meer van hetzelfde, oogst dan eerst de zaden. Vergeet niet naam en oogstdatum te noteren op het bewaarzakje.

 Wil je liever grote appels en peren oogsten in plaats van heel veel kleine, dun ze dan nu uit tot twee in plaats van drie of vier bij elkaar.

 Warm, koud, nat of droog: verlies de slak nooit uit het oog!

 Pakken donkere wolken zich samen, ga dan nog gauw met wat mest langs de planten; nu kan het mooi inregenen.

 Vang hoe dan ook zoveel mogelijk zacht regenwater op om je (pot)planten mee te verwennen.

Nog geen regenton geïnstalleerd? Nú doen, voor we met ons allen kopje onder gaan!

 Bescherm fruit in je tuin met een net tegen luchtaanvallen van hongerige vogels.

 Regel een oppas voor ál je planten als je op vakantie gaat.

 Regel een mooi boek als je niet op vakantie gaat.

 Speciaal aanbevolen voor buiten: ‘Blinde vink’ van Jean-Pierre Geelen, ‘De spreeuw’ van Koos Dijksterhuis en ‘De merel’ van Hay Wijnhoven.

 Of hou eens een tijdje een dagboek bij over al wat leeft in je tuin (en daar hoor je zelf ook bij!).