LASEROOGJES

In míjn tuin …

'DREAMFLIGHTS'!

... zou het allemaal stukken beter kunnen. Vooral ook omdat ik weet waar het aan ligt. Ik mis de absolute Toewijding en daarnaast ben ik van nature een lui mens. Bovendien ben ik al járen met pensioen, lees: huisvrouw, terwijl mijn man nog wél werkt, dag in dag uit, en die heeft 's ochtends vroeg dus voorrang in de badkamer. Ik slinger mijn badjas om en daal af in de keuken om sinaasappeltjes uit te persen, tomaten te wassen en thee te zetten. En ik maak zijn lunchpakketje klaar. Mijn man leest ondertussen de krant en attendeert mij op alles waar hij het hartgrondig mee eens is én alles wat zijn verontwaardiging opwekt - dat moet ik dus straks allemaal lezen, om op één lijn te blijven!

Na het ontbijt neemt hij afscheid van mij met een kus, wat ík heel genoeglijk vind en waardoor híj vijf jaar langer blijft leven (heb ik laatst gelezen). Ik zou sowieso al langer leven, als vrouw, dus dat komt goed uit. Nadat mijn man op zijn eigen onnavolgbare wijze via de oprit is vertrokken, ligt de dag vóór mij. En na alle ontbijtbesognes begint dit luie mens dan graag met koffie en de krant. Die wordt niet voor niets volgeschreven!
Bij het tweede kopje koffie is het tijd voor overpeinzingen - zeg maar het herkauwen van de krant en daarna volgt een virtuele wandeling door de tuin.

De badkamer is ver uit mijn gedachten; ik heb nog helemaal geen zin in douchen en wat moet ik nú weer aan. Ik zit lekker zo. Door het glas geniet ik van de tuin, mijn ogen gaan alle planten af. En registreren alles wat ik ermee zou moeten doen.

Díe moet een stukje opschuiven, dáár moet een tak vanaf en och gut, is die nu alweer omgewaaid! Mijn ogen scheren langs de heg: daar moet ook nodig een stukje af, en boren zich in de berkenboom: er mist nog steeds een haakje voor het vogelhokje! Al kijkend ben ik al lekker opgeschoten in de tuin, maar ik zit nog steeds in mijn badjas, ontoonbaar voor de buitenwereld en in de tuin blijft alles bij het oude.

Voor mij zouden ze laser-oogjes moeten uitvinden. Dan zou ik zo vanuit mijn luie stoel, over de krant heen, de tuin kunnen 'doen'. Gewoon even heel strak kijken naar die uitgebloeide bloem, een prikkel afgeven vanuit het centrale zenuwstelsel (dat hebben luie mensen ook) en tsjak! daar valt de bloem! Mission accomplished! Opdracht voltooid!

Wat een ónzin! en ik druip af naar de badkamer: douchen en dan snel in de tuinkleren voor een live-bezoek aan mijn 'virtuele' tuin!

December 2004