vrijdag 10 januari 2014

OOST WEST, TUIN BEST

In míjn tuin … 

... voel ik mij oost west, tuin best. Maar soms moet je er even uit: sporen naar je moeder.
Toen ik nog thuis woonde, in het westen, reisde ik dagelijks per trein van Woerden naar Leiden en vice versa. Sleurreisjes waren het, in een ongecompliceerde sleurtrein met iedere dag dezelfde passagiers.
Toen de liefde mij naar het noorden bracht, ontspoorde ik: in Groningen kon ik met de bus naar mijn werk. Iedereen sprak daar Nederlands, maar in de bus maakte ik kennis met het Gronings. Wat ik ‘goed’ vond, bleek hier ‘goud’ te zijn! En waar in het Nederlands een zin eindigt met een punt, is dat in het Gronings een komma, dan ‘ja’ en dan een uitroepteken. Facultatief: ‘man’ erachteraan.

Er moest van toen af wel gereisd worden, van noord naar west. Dat deden we uiteindelijk als vijfpersoons gezin met de auto. Nu spoor ik soms weer, maar er is veel om aan te wennen in de tegenwoordige trein. Waar vroeger de deurtjes naar de balkons onbekommerd met de bochten mee open of dicht gleden, zit er nu een zware vergrendeling op om ze open dan wel dicht te houden. En ik in de drukte naar het balkon maar tegen die deur duwen om hem open te houden. Tot een begaan meisje mij op de grendel attendeerde. Dankjewel!

Over andersoortige 'verwildering'
Afgelopen zomer treinde ik terug naar Groningen. In Zwolle bleven reizigers achter op het perron, want overvol is vól en buiten aan de trein hangen mag niet. Op het balkon kon ik een uur lang nog net met één schouder tegen een wandje leunen, tussen de andere haringen in de ton. Afzien!
Bij mijn laatste treinreis stapte in Zwolle een chique mevrouw in, die direct drie nog vrije plaatsen in bezit nam: twee vriendinnen zouden aanschuiven. Het was druk, maar medepassagiers hadden het nakijken en schuifelden door naar het balkon; vol is vol! Toen de trein vertrok, had mevrouw eindelijk een vriendin aan de telefoon: ze bleek zelf in de verkeerde trein te zitten, maar reageerde laconiek. Haar tas stond al op een stoel, haar jas slingerde ze over de tweede en op de derde nam ze zelf plaats. Geen spoor van gêne. In de verte stonden de mensen opeengepakt; nog drie kwartier naar Amersfoort. Zo gaat dat tegenwoordig en ik las verder in ‘Verwilderen’ van Romke van de Kaa. Dat bracht mij terug op een goed spoor: van ‘oost west’ naar ‘tuin best’.

Aanbevolen literatuur tijdens



het sporen!













Januari 2014


4 opmerkingen:

Amy zei

Bedankt voor het delen van je boeken tips. Momenteel is ons tuintje klaar voor de winter. (die nog steeds uitblijft) Alles is gesnoeid en ingepakt. Het oud blad is verwijderd. De rubber tegels liggen erin voor meer grip tijdens de echte koude dagen.

Ik kijk nu alweer uit naar de zomer.. alles in bloei...

Anoniem zei

Graag gedaan! Lezen over de tuin is in de winter ook een aangename bezigheid, maar ik zie net als jij ook héél erg uit naar de zomer ;)
Groetjes, Mimi

Gina zei

Domme actie van die mevrouw zeg, maar je hebt helemaal gelijk met je uitspraak. Oost west, tuin best. Ik geniet graag van mijn tuin, zomer of winter, je moet het gewoon een beetje leuk aanpassen.

Mimi Prins-Beving zei

Precies! En dan vergeet je tegelijkertijd vervelende voorvallen, zoals je die in de trein kunt meemaken! Lekker de tuin in!
Groetjes, Mimi