OPRITTUINTJE

In míjn tuin …

... moet ik soms het aangename met het nuttige verenigen. Op de oprit bijvoorbeeld, drieëntwintig meter lang. Wat had ik dáár niet kunnen planten allemaal! Maar mijn man was van het begin af aan onverbiddelijk: wij in het huis en de auto in de garage. Dan is zo'n oprit wel nuttig, ja. Met tegels over de volle lengte.

Maar niet over de volle breedte en het randje wat langs de muur overbleef, heb ik aangenaam beplant met vroege en late monnikskappen, stokrozen, puntwederik, frambozen, Japanse wijnbes, klimhortensia, wingerd en vuurdoorn. Het dijde nog flink uit op dat smalle strookje en het duurde dan ook niet lang, of er kwamen klachten. "Ik kan daar niet langs hoor, met de auto," zei mijn man.

Zelf zag ik het probleem niet zo; mijn planten gaven dan ook gemakkelijker mee dan de auto! En als je zo'n auto nou recht de garage in rijdt, dan hoef je toch alleen maar in de achteruit en gas te geven om net zo recht de oprit weer áf te rijden?! Maar dat is hier te simpel gedacht. Mijn man ríjdt namelijk niet: hij chauffeert. Als hij in een auto zit, wil hij sturen ook! Een beetje naar rechts, wat bijdraaien naar links, een klein omhaaltje, iets gas bijgeven, dan recht de garage in en op het laatste moment nog een zwenkje naar rechts: voor een royale uitstap. Voor de volgende dag betekent dat veel behendig zwengelwerk om er weer uit te komen en zo zie ik mijn man iedere dag licht slingerend uit beeld verdwijnen. Nog even lief zwaaien en zijn werkdag kan weer beginnen!

Nou goed! Een paar jaar geleden ben ik in de achtertuin begonnen met 'versobering', voor minder werk en meer kijkplezier - ook in de winter. Dan kom je al snel uit bij buxus. Doet het overal, altijd en hoeft maar een paar keer per jaar gesnoeid. En móói! Een strak lijnenspel van blokken en haagjes, verdeeld over de tuin, begint het gewenste effect te geven. Ook een strookje langs een wit muurtje, wat ik nooit lang fleurig kon houden, is nu beplant met buxus. Moet je over een paar jaar eens komen kijken! Nog één haagje langs de vijver en dan ben ik in de achtertuin uitgebuxt.

Plantlustig richt mijn blik zich op de voortuin: is hier nog structuur nodig? En ineens valt het kwartje! De strook tussen muur en oprit! Daar moeten we gewoon een overzichtelijke buxushaag hebben, mooi strak tegen de muur. Ik mag direct beginnen van mijn man! De klimmers en de wijnbes laat ik natuurlijk staan, maar de rest gaat eruit. De monnikskappen bloeien nog en als ook die verhuisd zijn, komt de buxus: aangenaam nuttig voor zo'n oprittuintje!

Oktober 2004