In míjn tuin …
... staat natuurlijk ook een regenton. Ik heb dat altijd het toppunt van romantiek gevonden, zo'n stevig houten vat naast de deur. Ik weet nog dat we hem kochten: hij rook van binnen onmiskenbaar naar whisky, wat de romantische uitstraling nog eens extra versterkte. Kennelijk was er net een nieuwe partij aangekomen. Sommige vaten waren rood verkleurd: rode wijn! Die zijn ook heel lekker. Maar wij gingen voor de whisky en reden zwijmelend naar huis, de ton bonkig achter in de auto.
Hij kon nog niet meteen in gebruik genomen worden: ook aan romantiek moet gewerkt worden. "Kom er nu maar eens uit," zei mijn man met de verfkwast in de aanslag. Want we wilden hem graag zwart hebben. Dat betekende meteen het einde voor de whiskylucht, maar die zou er anders wel uitgeregend zijn.
Hij kon nog niet meteen in gebruik genomen worden: ook aan romantiek moet gewerkt worden. "Kom er nu maar eens uit," zei mijn man met de verfkwast in de aanslag. Want we wilden hem graag zwart hebben. Dat betekende meteen het einde voor de whiskylucht, maar die zou er anders wel uitgeregend zijn.
Het aansluiten op de regenpijp bleek een puzzel op zich. Wij informeerden links en rechts hoe dat moest en kregen zeer uiteenlopende adviezen. Want de ton moet wel vol, maar mag niet overlopen. Iemand heeft daar goed over nagedacht en de regentonautomaat uitgevonden. Een ingenieuze constructie. Je hoeft er alleen maar een stukje voor uit de regenpijp te zagen. Op de juiste hoogte, dat wel. En natuurlijk een gat in de ton boren. Ook op de juiste hoogte. Als je dat allemaal voor elkaar hebt kun je de regen wel uit de lucht kijken. En dan heb je ineens zo'n 200 liter zacht regenwater tot je beschikking, precies op de goede temperatuur voor je potplanten. Fantastisch! En iedere nacht hoop je op een buitje, want in droge zomers is hij natuurlijk zó leeg.
Ook als hij lek is trouwens. Een zwakke plek in de bodem of stukgevroren in een onverwacht vroege vorstperiode. Mijn man kon er wel wat aan doen, dacht hij. Met de tuinslang spoot hij de ton goed schoon. Even laten drogen. Dan siliconenkit aanbrengen op de vermoedelijke plaats van het lek. Hé, daar staat een potje vloeibaar hout - misschien is dat wel beter. Dat smeren we er ook maar even op. Een beetje zwarte beits erover, dan is het netjes afgewerkt. Hoewel … 't Is vast nog niet goed en we hebben nog dakbedekkingsmiddel. Dat is toch ook tegen lekkage? Dan smeren we dat er ook nog maar overheen. De ton kan weer terug op zijn plaats maar er mag voorlopig geen water in, want de bodem voelt nog wat zacht aan (!). Ik lever geen commentaar, want zóveel moeite op één dag aan mijn regenton besteed is toch eigenlijk ook een vorm van romantiek …
Een paar weken geleden hebben we een buitenkraan laten aanleggen. Wat praktisch: altijd water bij de hand in mijn romantische tuin!
April 2003
Geen opmerkingen:
Een reactie posten