In míjn tuin...
…
hebben de planten hun voordeel gedaan met de buien die in de afgelopen maanden weliswaar gedoseerd, maar uiteindelijk toch voorbijkwamen. Daar moet ik natuurlijk blij
mee zijn, maar niets menselijks is mij vreemd en dus zie ik ook de mindere
kanten van dit groeifestijn. Er moest dringend ingegrepen worden, vooral ook
omdat ik de afgelopen zomers weliswaar nauwelijks nieuwe planten heb
aangeschaft, maar de bestaande beplanting lekker zorgeloos heb laten uitdijen.
Dat komt op den duur niet goed. Planten kunnen nu eenmaal geen schuttingen
verplaatsen of hagen omver duwen. Nee, het moet weer allemaal van mijzelf
komen.
 |
| Het is dringen geblazen... |
Knippen,
snoeien, flinke pollen halveren en het beste stuk terug planten en natuurlijk
geen plantenleveranciers bezoeken, want dat loopt altijd slecht af, met een
volle kar en hoge planten die sowieso niet echt in de auto passen en een
vertwijfelde echtgenoot die niet echt ontspannen kan chaufferen met kriebelend
gebladerte in zijn nek. Want als ik een plant koop, moet ie ook wat voorstellen
en liefst al een zeker volume hebben. Ik ben inmiddels op ‘gevorderde leeftijd’
en mij bewust van mijn vergankelijkheid: je tijd begint toch langzaam op te
raken. Vandaar.
Tot
op heden heeft mijn huwelijk er nog niet onder geleden en dat komt misschien ook
wel omdat er voor de chauffeur iets tegenover staat. Hij hoeft geen gras te
maaien, te groot geworden bomen zijn decennia geleden al verzaagd en de tuin
sproeien is al heel lang ‘not done’. Zijn waardering voor mijn geploeter in de
tuin uit hij in de keuken: ik hoef des zomers niet meer te koken, laat staan te
bedenken wat we zullen eten. Dat is nooit mijn hobby geweest, dus kunnen we
hier spreken van een win-winsituatie.
 |
| Sedum spurium omlijst het vogelbad |
Wel is mij in de afgelopen weken duidelijk geworden dat ik mijn tuin niet nog eens twee jaar moet laten sloffen, want dat gaat toch wel ten koste van het tuinierplezier. Opletten en erbij blijven. En verduurzamen. Het experiment met de aanplant van groenblijvend kruipend gewas, zoals Sedum spurium, is goed aangeslagen. De afgelopen redelijk droge periode heeft in mijn tuin geen noemenswaardige schade veroorzaakt; vetplanten zijn goed bestand tegen droogte. En de enkele plant die wél het loodje legde, belandde in het compostvat, zodat ie in de toekomst in een andere gedaante weer kan terugkeren in de tuin. Een geruststellende gedachte: zo gaat je tuin ‘…nooit verlo-oren’. Net als voetbal dus, want dat was in de afgelopen weken ook dagelijkse kost. Wat was ik blij, met mijn tuin …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten