vrijdag 13 oktober 2017

BARST

In míjn tuin ...

barst het van de planten en soms ook van mij. Omdat ik altijd haast heb: even gauw dit, dan kan dát ook nog even. Geduld is een schone zaak, maar niet de mijne en nu zit ik met de gebakken peren. Er is een lat gebarsten van mijn zelf geconstrueerde pergolaatje. Het pergolaatje dateert uit 2003 toen ik in een rozenroes klimrozen mee naar huis nam. ‘Albéric Barbier’ groeit en bloeit tot op de dag van vandaag over de bij het huis opgeleverde pergola (vakwerk dus) maar ‘Sander’s White’, een echte rambler ofwel ‘zwerver’, moet zich behelpen met een door mij bedachte en geknutselde constructie. 


Dit komt dus niet meer goed ...
Die heeft het nu begeven, zij het ook alleen maar omdat ik zelf aan de rambler begon te trekken. Ieder weldenkend mens weet dat een rambler, een hardnekkige zwerver, zich aan zijn eigen wetten houdt. Als ik nou even de lange takkenschaar had opgehaald … enzovoorts. “It’s no use crying over spilt milk,” zouden ze in Engeland zeggen. Daar weten ze trouwens als geen ander raad met de ‘do’s’ en ‘don’ts’ (wat wel en wat niet te doen) in de tuin.

In Gardener’s World (vrijdagavond, BBC 2, 10 uur) (een écht tuinprogramma, zonder ook maar een seconde reclame!) komen tuinen voorbij van al jaren her en dat ziet er allemaal tiptop uit. Hoe dóen ze dat toch?! Je zou er moedeloos van kunnen worden, maar dat hoeft nou ook weer niet. Ik snap heus wel dat er niet alleen in die tuinen geknipt wordt, maar vast ook hier en daar in de filmbeelden en dat is mijn troost. Op mijn blog kies ik bij voorkeur ook voor de mooie plaatjes, maar in de tuin ga ik zoveel mogelijk voor een natuurlijke gang van zaken, met zo min mogelijk ingrijpen. De slakken heb ik deze zomer afgeleid met halve appels, jawel. Alleen het droge schilletje bleef over, in vorm! En mijn niet-sproeien werd uiteindelijk gecompenseerd door dagenlange overvloedige regen. De potplanten had ik wel begieterd, maar de planten in de volle grond waren hard toe aan een plensbui. Even bijtanken voor het écht herfst en winter wordt. 


AH! Komkommertijd!
Denk je eens in dat het straks weer gaat vriezen (mogen we hopen): dan kan ik eindelijk de meer dan een meter hoge paarse boerenkoolstruik oogsten! Want daar moet voor de smaak wel even een nachtvorstje overheen. Tot het zover is eten wij komkommersoep, vers uit eigen tuin, en dat pergolaatje? Om de hoek zie je er geen barst van, in de achtertuin.

Oktober 2017

Geen opmerkingen: