vrijdag 14 juli 2017

ACH, O EN WEE

In míjn tuin ...

... groeien me nu zelfs de monnikskappen al bijna boven het hoofd! En de diep teruggesnoeide klimop tegen de muur heeft er ook weer zo'n anderhalve meter nieuwe groei opzitten! Veel nattigheid, hoge temperaturen en nog meer nattigheid: dat zijn de beste condities voor een voorspoedige groei. Toen ik mijn man ergens in mei verzekerde dat de door mij kaalgeknipte muur snel weer bedekt zou zijn, was dat nog pure bluf. Maar het lijkt wel of de gekortwiekte klimop het als een uitdaging heeft opgevat: hij gaat als een speer! Nog voor het eind van de zomer zal de snoeischaar er opnieuw aan te pas moeten komen, wil hij niet ook het dák van de berging in bezit nemen. Eigenlijk zou ik dat wel mooi vinden, zo'n groen dak, met in zomer en winter ook nog een hoge isolatiewaarde en nog meer overlevingskansen voor wie weet welke beestjes allemaal! Tegelijk besef ik dat je toch ergens een grens moet trekken.
Ik hoop binnenkort de AOW-gerechtigde leeftijd te bereiken, Ach, O en Wee, en dan ga je, of je wilt of niet, toch een beetje een grens over. Eerst komt natuurlijk nog de ontkenningsfase (die bij sommigen héél lang kan duren), maar uiteindelijk moet je toegeven. Met het verstrijken van nog wat jaren zal het geklauter en geklim op huishoudtrapjes er niet gemakkelijker op worden en ook zonder dit soort activiteiten belandt menige 65-plusser op de afdeling spoedeisende hulp in het ziekenhuis. In de afgelopen tien jaar is het aantal patiënten in deze categorie zelfs met 40% toegenomen. Blijkbaar overschatten we onszelf: ik doe nog even dit, ik kan nog best wel dat en ik sta mijn hele leven al op trapjes, dús. 
Dit alles gezegd hebbende zou ik een verstandig besluit moeten nemen en mijn klimop niet verder laten groeien dan mijn eigen lengte plus de lengte van mijn omhooggestoken arm, min dan natuurlijk weer de hoogte van mijn hoofd, en, vooruit, plus nog een stukje lengte van de snoeischaar! Misschien, op mijn tenen, nog eens tien centimeter erbij?
Kijk! Zo gaat dat met die eigenwijze bejaarden van tegenwoordig. Nog wel netjes opgevoed, maar op de middelbare schoolleeftijd mondig geworden en zelfs gehóórd (in de jaren ’60, weetjewel): dat draag je de rest van je leven met je mee. Mijn generatie voelt zich verre van bejaard en de omgeving denkt er ook zo over: wij zijn nog steeds multi-inzetbaar!
Ik functioneer, nog even zonder Ach, O en Wee, als de beste, in mijn tuin!

Juli 2017


Geen opmerkingen: