Op 19 mei 1976 plantten wij een berkje ter gelegenheid van de eerste halve verjaardag van onze oudste zoon. Een soort 'levensboom', ook al was het toen niet veel meer dan een tak. Nu, zevenendertig jaar later, was de boom ons ver boven het hoofd gegroeid. Eigenlijk waren het drie volwassen bomen op één onderstam - bij nader inzien een levensboom voor onze drie kinderen.
Maar een boom behoeft onderhoud en dat konden wij de berk zelf niet meer bieden. We riepen de hulp in van een hovenier voor een deskundige snoeibeurt, voor meer licht en lucht in tuin en huis. Zijn advies was verrassend, maar onderbouwd: "Er staan genoeg bomen hier en deze berk voegt daar niets aan toe; hij past ook niet in de rij, in het straatbeeld, en kan dus gekapt worden." Zo hadden wij het nog niet bekeken. Een paar jaar na de aanplant van de berk werd in de groenstrook voor ons huis een rij essen geplant. Vele jaren later is de helft van deze bomen verwijderd, omdat ze te dicht op elkaar stonden. En ook te dicht op onze berk. Uiteindelijk zijn de essen beeldbepalend geworden voor de straat, zoals de bedoeling was. En onze boom kon in dat plaatje inderdaad gemist worden. Daarnaast waren er praktische bezwaren. De wortels drukten de opnieuw gelegde oprit alweer omhoog en ieder jaar was er veel op te ruimen aan katjes, zaden en bladeren - veel bezemwerk op een oprit van meer dan twintig meter.
Na een nachtje slapen besloten we de berk te laten vellen en vertelden dat aan onze kinderen. De boom bleek ook voor hen niet zonder betekenis. Oudste zoon: "Maar dat is mijn levensboom!" Tweede zoon: "De bérk?!" Dochter: "Ach ... wat zíelig!"
Op 21 augustus was het zover. De verreiker van de firma Hamming uit Wirdum nam de hele breedte van de straat in beslag. Onze oudste zoon stapte met hovenier Freek van der Wal in de 'bak', die door Hamming heel precies langs de boom werd gemanoeuvreerd.
Tak voor tak ontleedden ze de berk. Een grote en indrukwekkende klus, op deze warme augustusdag.
In een snoeipauze mochten wij met onze buurman in de 'bak' en daar gingen we de lucht in, twintig meter hoog (!), en genoten ver boven de es van een prachtig uitzicht over Ten Boer en omstreken! Een cadeautje op deze toch wel bijzondere dag.
Veel 'berk' verdween in de verhakselaar. De stam, met een omtrek van 1.70 m, werd in stukken gezaagd en door een buurman opgehaald om er zijn verwarming mee te stoken: als donkere wolkjes zullen wij onze berk, ons pronkjuweel, nog eens voorbij zien komen.
 |
| Onze tuin, nu zonder berk ... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten