In míjn tuin …
... davert de wind door de bomen. Soms zie ik een tak vallen, maar hoeveel het er uiteindelijk zijn, zie je pas als de wind gaat liggen en je je buiten waagt om op te ruimen. Het meeste is dood hout - zeg maar: het zelfreinigend vermogen van de natuur. Wel oppassen dat ik de tak, die nog is blijven hangen, niet op mijn hoofd krijg en zelf óók onderwerp word van het zelfreinigend vermogen.
De temperatuur is aangenaam, met de zon erbij. Liefst zou ik direct beginnen met opruimen, in de tuin. Met dezelfde energie als waarmee ik na Nieuwjaar de kerstboom te lijf ga, om ruimte te maken voor iets nieuws, iets fris, iets totaal anders! Maar nu in de tuin aarzel ik, na scenario’s met -25°C voor deze winter. Het lijken inmiddels vergissingen, maar als ik de oude vertrouwde Enkhuizer Almanak google, levert dat voor januari een wel zeer genuanceerde voorspelling op: afwisselend (te) koud en (te) zacht. Duidelijk waarom deze almanak zo betrouwbaar is: hier kun je echt alle kanten mee op. Zelfs -25°C is nog mogelijk! Er zit echt niets anders op dan het ongeduld en de opruimwoede te bedwingen en te wachten op februari, met volgens de good old Enkhuizer Almanak ‘geen standvastig winterweer’! Zo mag ik het horen!
Iris reticulata |
2 januari 2012: sneeuwklokjes! |
Januari 2012
1 opmerking:
...dacht ik dat de vroege bollenopkomst voor 't westen weggelegd was...maar niets is minder waar ... dus ook in het koude noorden!
X M.
Een reactie posten