In míjn tuin...
…dwarrelt het niet meer voor mijn ogen. De prachtige herfstkleuren in het
gebladerte zijn langzaam overgegaan in dor bruin, waarna het dorre blad bij
bosjes uit de bomen is gevallen. We hebben het op een hoop geveegd en verdeeld
tussen de overwinteraars in de tuin en het compostvat. Opgeruimd staat netjes. In
de praktijk (ik heb het even opgezocht) blijkt dit een ironische uitspraak te
zijn in verband met lastig bezoek, maar dat hebben wij hier niet. Behalve dan
dus die dorre bladeren. Veel struiken en bomen zijn kaal achtergebleven,
overgeleverd aan de winter die wij nog steeds in verband brengen met sneeuw en
ijs. Maar het zal erom spannen, of de sneeuwschuiver de komende maanden nog opgetrommeld
moet worden.
 |
| Groninger Kronen! |
Aan de kleinkinderen kunnen we de foto’s laten zien uit onze ijselijke jeugd, met enorme
sneeuwpoppen, glijbanen en schaatspret. Voorbij, voorbij o en voorgoed voorbij?
(Uit het gedicht ‘Herinnering’ van J.C. Bloem, gebeiteld in zijn grafsteen.)
Onze aarde heeft in de loop van miljoenen jaren wel meer veranderingen in de klimaten meegemaakt, maar wij zijn (nog) niet zoveel gewend op dat gebied. En zo’n verandering in het klimaat voltrekt zich niet van de ene op de andere dag - dus nog als vanouds vegend en bezemend (en de ramen bezémend) heb ik mij maar weer van mijn beste kant laten zien.
Er is trouwens nog best veel groen achtergebleven in de tuin en zo hier en daar liggen er nog wat appels die, beurs van het vallen, mijn keuken niet gehaald hebben.
 |
| Groninger Kroon, nog in het rijpingsproces |
De
vogels zijn er blij mee, dat we eerlijk alles delen: zij de gebutste appels,
wij de hele. Heel fijn ook om in deze feestmaand wat kant en klare appeltaarten
in de diepvries te hebben. Want daar was nog ruimte genoeg, nu ik mijn
moestuintje in de afgelopen zomer zo verwaarloosd heb. (Nog even noteren op
mijn to-do-lijstje voor het nieuwe jaar.)
 |
| Een beladen blauwe bessenstruik |
De blauwe bessenstruik heeft goed
gepresteerd, maar bij nader inzien, na de oogst, moest er toch het nodige
gesnoeid worden. Dat zal de opbrengst volgend jaar niet ten goede komen, maar de struik wèl en dat is ook belangrijk. Je moet oog hebben voor je planten. Onze hazelaar, toch flink uit de kluiten gewassen (letterlijk!), kon ons de
afgelopen zomer niet meer leveren dan slechts een paar hazelnoten, die bij het
kraken ook nog eens leeg bleken. Hopelijk betrof het een beurtjaar (met weinig
noten) en beleven we volgend jaar een ‘mastjaar’ (met veel noten).
Let 2023 in!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten