Heggenmussen
En leve de afwisseling: na drie maanden zomer vind ik de herfst een welkome afwisseling. Zo wordt het buitenleven nooit saai. Er komt een eind aan het gepuzzel met de gieter: wie heeft het verzamelde regenwater vandaag het hardst nodig? Knip ik dor blad weg of laat ik het hangen, als een vlaggetje in nood: híer is water nodig! En wat is er straks, als het echt winter wordt, nog te beleven in ons buitengebeuren?
De
bomen worden weer kaal - dat is een vast gegeven. Waar we de afgevallen
bladeren laten is voor iedereen verschillend. Veel verdwijnt in de groene
container terwijl de herfstwind ook een deel voor zijn rekening neemt: die
blaast het zó voor je ‘weg’. En dat is toch jammer, van al dat gratis
isolatiemateriaal voor je planten. We hebben weliswaar al wat jaren geen vorst
van betekenis gezien, nou ja, op tv, dus dat telt eigenlijk niet, maar het zou
toch nog wel eens kunnen gaan vriezen de komende winter. Het kan geen kwaad om
het afgevallen blad te verzamelen, ergens in een hoek van je tuin, waar ook
winterslapende egels er gebruik van kunnen maken. Afvoeren kan ná de winter ook
nog wel. Mijn eigen tuin is inmiddels voorzien van een speciaal voor egels
ontworpen, eh, ‘egelhut’, tussen wat lage groenblijvers.
Maar behalve afgevallen bladeren zijn er nu natuurlijk ook nog de herfstbloeiers, voor een ‘grande finale’ van de afgelopen zomer. Asters in een breed scala aan soorten, afmetingen en kleuren zouden je doen vergeten dat de zomer écht voorbij is. En er bloeit nog meer nu.
Aster laevis calliope |
Liriope muscari, Leliegras |
Zoals Gaura lintheimeri ofwel ‘Prachtkaars’: bloeit op een plekje in de zon met bescheiden bloemen, wél op 1 meter lange stelen, tot de nachtvorst toeslaat. Maar dan heeft deze aantrekkelijke plant zich al lang uitgezaaid.
Behalve
de ‘Prachtkaars’ is er ook nog een ‘Zilverkaars’: Actaea cimicifuga simplex
‘White Pearl’. Bloeit aan het eind van de zomer met grote witte bloemen, op
lange stelen: 140 tot 160 cm hoog. Dus bijna op ooghoogte te bewonderen.
Ook
nu planten, als je deze plant nog niet hebt: Helleborus, kerstroos. De
kerstdagen laat deze schone weliswaar nog aan zich voorbijgaan en ook de
jaarwisseling wacht ze nog even af, maar als eind januari nadert komt ze in
bloei en houdt dat vol tot in de lente. Na de bloei blijft, met grappige
zaaddoosjes, het wat grove blad over, maar dat is, zo nodig, met wat later
bloeiende omstanders goed aan het oog te onttrekken. En je hoeft niet bang te
zijn voor een explosie aan jonge kerstrozen.
Helleborus, kerstroos, in wat natte sneeuw... |
Skimmia japonica |
Ook
een winterbloeiende heester is Skimmia japonica ‘Rubella’, die wel bewezen vorstbestendig
is en zelfs gedurende herfst én winter getooid is met donkerroze bloemknoppen,
die overigens pas in april opengaan. Hebben we nóg iets om naar uit te kijken.
Maar nu eerst de herfst beleven: is óók schitterend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten