DROGE ZOMER

 In míjn tuin ...

… heb ik de zomer ‘dubbel’ beleefd: genoten van de zon met aanverwante temperaturen, afgewisseld met zorgen om de plantenkinderen, die het zo zichtbaar moeilijk hadden. De regentonnen waren natuurlijk in een mum van tijd leeg en met kraanwater, waar in zulke hitte op alle fronten meer dan ooit behoefte aan is, moet je dus ook meer dan zuinig zijn.

Gelukkig blijken de meeste planten over een zekere veerkracht en nog wat reserves te beschikken, dus dat is meegevallen. Van een enkeling hier en daar ben ik nog niet helemaal zeker, maar mochten ze het uiteindelijk niet redden, dan zal ik ze vervangen door ‘meer van hetzelfde’: de soorten die de hittegolf hebben overleefd. 

Want de laatste was zeker niet de allerlaatste. De beestjes, veelal vaste gasten, in mijn tuin hebben zich er ogenschijnlijk onbezorgd doorheen geslagen. De merels lieten zelfs nog wat blauwe bessen over aan de struik: voor óns gebruik! Waarschijnlijk als een blijk van waardering voor het dagelijks ververste water in hun bad annex drinkschaal. Gelukkig heeft de bessenstruik ondanks de hitte toch mooie nieuwe uitlopers geproduceerd, zodat er volgend jaar weer meer blauwe bessen te halen zullen zijn, voor beide partijen. 

In een vogelhokje ‘voor de sier’, vlak voor het raam, hebben nog nooit vogels genesteld, maar deze zomer werd het uitverkoren door Vespa germanica, de Duitse wesp, uit de familie van de papierwespen. IJverige beestjes, die er een fraai ‘papier-maché’-nest in bouwden, zoals we er jaren geleden een in de achtertuin aantroffen. Zolang je ze met rust laat, is er prima mee samen te leven: wij op het terras, zij in hun aanpalende hotelletje. We konden het zó goed vinden samen, dat ik in een overmoedige bui toch misbruik maakte van hun gastvrijheid en een dikke tak van de druif ernaast probeerde te herschikken. Die tak gaf niet mee, maar het wespenhuis wél en dat pikten ze niet: twee wespensteken voor mij! Eigen schuld, dikke bult. Inmiddels zijn we allang weer vriendjes, wij op het terras en zij in hun nest.

Nadat de wespen hun kennelijk tijdelijk onderkomen hadden
verlaten, konden wij er een kijkje nemen - zo gaat dat met
verlaten huizen. Ik besloot het vogelhokje in zijn oude staat te
herstellen, zodat het volgend voorjaar weer beschikbaar is -
voor wie dan ook 👌

Een meer aangename verrassing trof ik aan in de achtertuin. Daar groeit en bloeit al heel wat jaren een eikenbladhortensia, Hydrangea quercifolia. Deze zomer ontdekte ik zijn geur!

Die wordt in geen enkele beschrijving vermeld, vermoedelijk omdat de geur kennelijk alleen vrijkomt bij uitzonderlijk hoge temperaturen. En dan moet je dus ook nog op het idee komen om er eens aan te ruiken. Onthouden voor de volgende hittegolf: de eikenbladhortensia geurt -  mmmmm!