…
en alle andere tuinen beleefden we een zomer zoals we die ons altijd wensen:
met veel zon en hoge temperaturen. “Maar,” sprak mijn vader vroeger als ik iets
graag wilde hebben, “het begeren is mooier dan het bezitten!” Dat weerhield hem
er overigens niet van om wat hij zelf graag wilde daadwerkelijk te realiseren.
Op
de HISWA in Amsterdam kocht hij een bouwtekening van een houten jachtje waarvan
de afmetingen overeenkwamen met die van onze garage. Het was een grote
uitdaging, in zijn spaarzame vrije tijd, en een spannende tewaterlating, maar
de boot bleef drijven! Voor mijn broer bouwde hij een jolletje, om de zeilkunst
onder de knie te krijgen, waarna later een Schakel volgde. En ik kreeg een kano.
Mijn zus had minder op met vertier óp het water: zij zwom. Vaak was dat in de
Nieuwkoopse plassen, maar we maakten ook tochten. Wat zou mijn vader toen blij
geweest zijn met zo’n zomer als we nu beleefd hebben. Wij óók, trouwens, als we
binnen in de boot spelletjes deden omdat het zo regende!
De 'werf' van
mijn vader ...
Maar deze zomer keek ik verlangend uit naar een regenbui - het begeren én bezitten van mooi weer bleek een keerzijde te hebben! Urenlang sproeien met schoon leidingwater dat vooral bedoeld is voor consumptie willen we eigenlijk niet. Bij aanhoudende droogte wordt geadviseerd om tweemaal per week een half uur te sproeien. En dan liefst in de ochtend, zodat het water goed kan worden opgenomen. Daar hebben we een tuinslang voor, op een haspel, maar iedere keer als we die gebruiken weet ik ook weer waar het woord ‘gehaspel’ vandaan komt. Veel planten lijken trouwens te overleven op de dauw in de vroege ochtenduren.
En
voor de behoeftige exemplaren tanken we met een gieter water uit onze
regentonnen. En ja, bij het uitblijven van regen vullen we die noodgedwongen
met kraanwater. Vooral bij de ton in de achtertuin kwam al snel de bodem in
zicht; er bleek sprake van verrotting - het oude wijnvat was gewoon lek.
Tijd
voor een doelmatige oplossing, want de verwachting is dat we op weg zijn naar
een ander klimaat: warmer en droger, maar bij tijden véél natter. Tegen mijn
gevoel voor esthetiek in (organische materialen en beslist géén kunststof)
hebben we nu toch gekozen voor een grote, gelukkig dónkergroene, plastic
regenton: het nieuwe duurzaam, hopen we.
En
hoewel we dit bezit nou niet echt begeerd hebben, is het toch fijn dat er bij
regen weer een vat staat, in de
achtertuin.
Oktober 2016
1 opmerking:
Dat klinkt als een heerlijke, onbevangen jeugd. En inderdaad, het is eigenlijk te gek voor woorden dat we met schoon drinkwater planten bewateren. Klinkt als een goed oplossing met een solide regenton. Wij maken ook het liefst gebruik van regenwater.
Een reactie posten