In míjn tuin ...
 |
... noakende wiefkes ...
plompverloren in tzaand ... |
...
is op maandag 25 januari 2016 een absoluut nieuw record gevestigd: wij dronken
thee, buiten op het terras, al ogenknipperend tegen de zon - want de parasol
ligt nog op zolder. De metalen tuinstoelen voelden wel wat koud aan de billen,
want ook de kussens had ik nog niet bij de hand. Maar het was een geweldige
sensatie, zo kort na de ijzelweek in een ontwrichte provincie.
Niet
meer met gevaar voor eigen benen glibberend naar de brievenbus om de krant op
te halen, die er niet in zat. Geen twijfel meer over afspraken die wel of niet
konden doorgaan en of er nou wel of niet een zak zand moest worden opgehaald.
Want zout strooien was geen optie en bikken ook niet. Wij verkeren wel in de
bevoorrechte positie dat onze straat op het lijstje van de strooiwagens staat. Dank
aan alle gladheidsbestrijders, die bij nacht en ontij de weg op gingen! Als onze
spekgladde oprit eenmaal met de auto bedwongen was, konden we dus goed uit de
voeten. Na een afspraak in Groningen die wél doorging, besloten we zand te halen:
bij de vernieuwde Praxis. Tot en met de ingang was alles nieuw en anders en er lagen
geen zandzakken voor de deur, dus dat werd zoeken. Op de tuinafdeling troffen
wij een uitgebreide collectie potgrond aan, maar ook hier geen zand. Mijn man
heeft er altijd vrij snel genoeg van, expedities in doe-het-zelf-zaken, dus die
wilde wel weer eens naar huis: “We redden ons er wel mee!” En natuurlijk zou
het op een dag vanzelf gaan dooien, maar het voorjaar was nog ver weg en voor
je het weet slaat de vorst opnieuw toe. We liepen dus nog één rondje en
klampten toen een medewerker aan: waar kunnen we het zand vinden?
In Groningen blijken
er dan twee antwoorden mogelijk. a. Men vertelt je vriendelijk de route naar ’t
Zandt of b. je wordt doorverwezen naar de afdeling potgrond. Die laatste werd
het. “Nee,” zei ik, “zánd!” “Ja,” zei de medewerker, “záánd!” en wees nog eens
naar de zakken potgrond. Nu woon ik al bijna drieënveertig jaar in Groningen en
nog steeds weet ik het Groningse woord voor zand niet. Maar gelukkig viel toen
het kwartje en hij bracht ons persoonlijk naar de voorraad zandzakken!
Thuis
bladerde ik op internet door ‘mijnwoordenboek.nl/dialect/Gronings’ en daar ben
ik heel vrolijk van geworden! Enne: grond=dele en zand=zaand!
De
noakende wiefkes (sneeuwklokjes) steken mooi af nu tegen tzaand in mien bedeude
(ontdooide) toentje!
Februari 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten