In míjn tuin …... heerst rust, zolang wij er niet met bezems, de grashark en grote manden rondlopen om blad te verzamelen. Trouwens, dan nóg! Het is heerlijk om bij deze ‘hoge’ temperaturen buiten bezig te zijn. Het kleurenpalet is geweldig: groen, bruin, geel, rood, en in de tuin geurt het naar alles wat goed is in het leven.
 |
| Dahlia achter Eupatorium |
 |
| Veldesdoorn, Acer campestre |
Zachtjes schommelt het blad omlaag, zonder haast om bij de grond te komen. Haast hebben wij ook niet, nu de bomen nog niet zijn uitgebladderd en we ook vanuit het huis kunnen genieten van deze lange nazomer. De donkerrode dahlia’s detoneren allerminst, net als de vrolijke aartjes van de persicaria’s met op de achtergrond rode stengels van het leverkruid, eupatorium. Misschien zou het rose van de malva’s wat minder kunnen, hoewel de combinatie met de paarse vlasleeuwenbek, linaria purpurea, een aardige aansluiting geeft bij de warme herfsttinten. Ook de laatste paarse herfstcrocussen houden nog stand, nu wind en regen het rustig aan doen. De hemelsleutels, sedum spectabile, zijn ‘dragers’ in de tuin, vooral nú, maar ook straks: berijpt of besneeuwd.
 |
| Sedum spectabile |
Af en toe dwarrelt een verlate vlinder in de zon en het vogelgrut, mezen voorop, doet zich tegoed aan twee vetbollen die als lokkertjes in onze kleine veldesdoorn, acer campestre, hangen: want nu ze er toch zijn, zoeken de vogels ook in de tuin nog naar zaden en (lastige) beestjes. Per dag kleurt de esdoorn meer geel, tot hij zal eindigen als een stralend gele bol, als de zon zelf! Dan wordt het ook tijd om de blaadjes los te laten en kunnen katten zich niet meer in zijn kroontje verstoppen (!) om een meesje te verschalken. ’t Is wel ‘natuur’, maar toch.
 |
| Bergenia, tweede bloei! |
De ‘natuur’ is wel vaker in de war. De zomer was kennelijk koud genoeg om de huidige temperatuur voor lente te laten doorgaan. Onlangs haalde bloeiend fluitenkruid, anthriscus sylvestris, het Journaal! Een van mijn schoenlappersplanten, bergenia, bloeide dit jaar twee keer en een onwillige hortensia heeft nu alsnog bloemschermen in de maak. Net als de eikenbladhortensia, die trouwens wél op tijd bloemen had. Mijn rambler ‘Sander’s White’ gáát maar door met het produceren van rozen en ook ‘Albéric Barbier’ heeft de moed nog niet opgegeven. Onder de veldesdoorn bloeien blauwe campanulaatjes als nieuw!
 |
| Rambler 'Sander's White' |
 |
| Rambler 'Albéric Barbier' |
Ik tel op mijn vingers - november, december, januari - drie maanden maar, tot het weer voorjaar is, terwijl dít nog niet is afgelopen: het genieten van een nazomerse tuin!
 |
| Campanulaatjes in de herfst |
November 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten