... stond deze zomer een jonge klimroos op het terras: de ‘Eden Rose’, waar mijn dochter en schoonzoon in Amsterdam al zo lang naar uitkeken. Bij een tuincentrum in Groningen zag ik hem zomaar staan en blij nam ik hem mee. In afwachting van de reis naar Amsterdam gaf ik de roos een ruime pot met een flinke steunstok, waar hij dankbaar gebruik van maakte. We werden beloond met prachtige roze rozen. Dat paste goed bij de roze wolk waar we op zaten, want in Amsterdam werd deze zomer onze kleindochter verwacht!
 |
| foto: A-M |
Toen ik dan ook, al wachtend, in mijn tuin het nieuwe blad van de blauwe druifjes boven de grond zag komen, een teken, zo vlak voor de herfst, dat het leven dóórgaat, ontroerde mij dat meer dan voorheen. Eindelijk kwam het blijde bericht dat ons tweede kleinkind was geboren: een prachtig klein meisje, met lange zwarte haartjes, een kuiltje in haar kinnetje (van haar over-opa?), kleine priegelvingertjes en een geweldige levenslust! Ik raakte niet op haar uitgekeken, deze dochter van mijn dochter, dit teken dat het leven doorgaat.
 |
| foto: A-M In de wieg waar ook haar mama in sliep ... |
Ik zie mijn eigen kleine wijffie nog zó voor me: haar babypop onder haar arm geklemd, cowboyhoed op de vlechtjes, speelgoedpistool in de hand en zo achter haar broers aan, om buiten te spelen! Een poppenmoeder is ze nooit geweest, maar dat blijkt geen belemmering te zijn. Resoluut verwijst ze ons naar de badkamer om onze handen te wassen, voor we haar popje van nog geen dag oud mogen aanraken! Dat kan ik mij van vroeger niet herinneren, dat dat moest, maar wat ben ik trots op haar!
Onze schoonzoon trakteert op zorgvuldig uitgezochte chocola met muisjes, licht- en donkerroze macarons en heeft nu al het verschonen onder de knie. Ook voor de jonge vader zijn drukke tijden aangebroken. Hij heeft nog net de vorige week hun Japanse wijnbes teruggesnoeid, maar voorlopig zal er van tuinieren wel niet veel komen. Dát weet ik nog wél, van vroeger, en dat is ook de reden waarom ik de ‘Eden Rose’ in een ruime pot met zo’n hoge steunstok had gezet: daarin houdt ie het nog wel even uit. Bijkomstigheid was wel, dat we de plant niet anders konden vervoeren dan tussen mijn voeten, van Ten Boer naar Amsterdam!
We hopen op een roze rozenwolk, minstens tot in oktober, in die vrolijke Amsterdamse tuin, per heden een gezinstuin!
1 opmerking:
En inmiddels staat de Eden Rose in de volle grond! Hij heeft zelfs nog een keer gebloeid met één mooie roze roos! We zijn heel benieuwd wat 'ie gaat doen komend jaar. Net zoals we benieuwd zijn hoe Neeka het volgend jaar gaat doen, ons mooie lieve meisje ;)
Een reactie posten