BEELDBEPALING

In míjn tuin …

... streef ik naar een aardig uitzicht. Ook vanaf de bank en ook in de winter. Ik vond eigenlijk wel dat ik daar aardig in geslaagd was, met strategisch geplaatste hagen, struiken, bomen en boompjes. Toch kan er altijd nog iets helemaal misgaan, zo bleek een paar weken geleden. De gemeente plaatste een verkeersbord in de stoep, midden voor mijn tuin en midden in mijn uitzicht. De paal torent gevoelsmatig wel anderhalve meter boven onze manshoge heg uit en strategie schiet hier tekort om deze ‘horizonvervuiling’ binnen afzienbare tijd aan het oog te onttrekken. Van tevoren was er geen overleg geweest en toen het bord geplaatst werd, ter vervanging van een bord een eindje verderop, dacht ik onnozel dat dit bord het oude was en op een aanhangwagen stond om meegenomen te worden.

Maar mijn man zag bij thuiskomst al van verre het gevaarte staan: ons huis, gemarkeerd met een levensgroot bord ‘doodlopende weg’ en daarboven, beetje scheef, een bordje met naam van en pijl naar het hofje waar het allemaal voor bedoeld was. Tja, wat moet je d’r mee. Verkeerstechnisch klopte het wel. Maar het was niet voetgangersvriendelijk en behalve voor ons ook voor het straatbeeld een esthetische misser, vonden wij.

Aan de andere kant was het natuurlijk ook een gigantische, niet te missen pispaal, waar je als hond met énig gevoel voor status niet omheen kunt. Een geweldige ontlasting voor mijn kardinaalsmuts, die daar in mijn buitentuintje regelmatig staat te druipen van de hondenplas. Ook als ik hem met mijn snoeischaartje eens fijn in model wil knippen. Nu kunnen kardinaalsmutsen wel wat viezigheid hebben, maar persoonlijk ruik ik liever wat anders. Hoe dan ook: een pluspunt voor de gemeentepaal!

Toch besloten we erover te bellen. En niets dan lof voor de gemeentemedewerkers. Het meeleven was groot en al de volgende ochtend arriveerde een vriendelijke gemeenteman om de zaak met ons te bespreken. Er bleken heel wat ‘ins’ en ‘outs’ aan mogelijkheden om het verkeer de complexe situatie te duiden, hoewel de oude bebording in de afgelopen dertig jaar nimmer tot ongelukken heeft geleid. Maar ja, verkeerstechnisch, hè! Ik heb in ieder geval wel aangegeven dat er geen verschrikkelijke haast bij was, want ik begreep natuurlijk onmiddellijk dat hier een aardige column in zat, over ‘beeldbepaling’ in de tuin!

Mei 2010