In míjn tuin …
... is er iets grondig mis! Binnenkort start ik een bodemprocedure: dit moet tot ín de bodem worden uitgezocht!Eigenlijk doet het probleem zich al jaren voor: mijn planten staan er niet echt florissant bij. Stekjes die ik weggeef, blijken bij de ontvanger anderhalf keer zo hoog te worden als de moederplant bij mij. In de één jaar oude Amsterdamse tuin van mijn dochter trof ik een japanse wijnbes aan met meterslange, vingerdikke takken: “Toch niet ...?” “Ja, mam, jóuw stekje!”
Gemakshalve heb ik er altijd wel een verklaring voor. Het gras bij de buren is tenslotte altíjd groener. En de voorbeeldtuinen van kwekers worden onderhouden door mensen die er écht verstand van hebben. De prachtige tuin van vroegere overburen werd nooit bemest “... omdat deze kleigrond rijk genoeg is.” Dus deed ik het ook rustig aan, met de mest. Wel was ik al vroeg overtuigd van het nut van compost, maar ik produceer bij lange na niet genoeg voor een laag van tien centimeter over de hele tuin.
 |
| Stekkies |
Verder sloot ik mij graag aan bij de stroming die de bovenlaag van de grond met rust wil laten. Zo hoefde ik niet meer te spitten; het ‘bodemleven’ zou de beluchting zelf wel regelen. Schoffelen was ook niet nodig, dankzij welig tierende dovenetels en wat dies meer zij. En dan lag er natuurlijk ook veel schuld bij mijn man, met zijn liefde voor schaduwrijke bomen: groei en bloei van mijn planten stagneerden duidelijk door een gebrek aan licht. En vergeet het weer niet: te koud geweest, te droog, te nat. Als je maar wilt, dan liggen de excuses voor het oprapen!
Maar het wordt tijd de oplossing bij mezelf te zoeken en de handen uit de mouwen te steken. De harde klei moet gebroken worden voor meer zuurstof in de grond. En veel meer compost is nodig, voor een betere structuur. En mest!
Met een blocnote loop ik door de tuin en noteer de standplaats van de planten en wat er eventueel anders moet. En zodra het najaar echt inzet, zal ik stukje bij beetje mijn planten opgraven en alsnog de grond naar behoren bewerken, zodat mijn verwaarloosde troeteltjes in een warm bed terechtkomen, waar hun wortels naar alle kanten kunnen uitgroeien en waar ze eindelijk kunnen ademhalen.
Wat zal het mooi worden, volgend jaar, in mijn grondig verbeterde tuin!
September 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten