In míjn tuin …
… weerspiegelt zich het leven zelf, met regels en voorschriften en met het toeval in de hoofdrol. Ik ben de figurant die alleen maar kan drómen van de hoofdrol: als ‘toeval’ de dienst uitmaken! Het toeval is mijn grote tuinarchitect en verdraaid: je kunt er wat aan overlaten!Ons huis werd zwart opgeleverd (het houtwerk) en dat is ook de meest neutrale kleur voor objecten in de tuin. Het wit verven van buitenmuren die aansluiten op muren in de woonkamer is dan bijna een logisch vervolg - met een geweldig effect voor het groen buiten!
De vijver in onze L-vormige achtertuin ligt precies zo dat je er vanuit de kamer zicht op hebt. Maar ook vanaf het terras om de hoek horen we de plons en zien dan nog net het water opspatten als er een kikker in de vijver springt. Die vijver ligt daar zo perfect omdat het eerst een zandbak was en je kleine kindertjes graag in het oog wilt houden.
De grond die vrijkwam bij het gatgraven gooiden we niet in de sloot, maar op een hoop achter de garage. Toen we daar later een regenton plaatsten, heb ik er met tegels een paar treetjes gemaakt. Zo wordt het hoogteverschil benadrukt, wat op plaatjes in tuintijdschriften een tuin zo interessant maakt!
De laurier in de achtertuin groeide zó groot, dat er op een dag met gemak een compostbak in paste en later zelfs nog een tweede bak. Een stilistisch verantwoorde opstelling! De zigzagheg in de voortuin omlijst een driehoekige uitbreiding van de oprit. Op papier dacht ik dat je daar een auto kon parkeren. Maar wij hebben nooit zo’n levensgevaarlijk 45km kukeltje gehad, dus dat was verkeerd gedacht. Het bleek een mooi plekje om kuipplanten te verzamelen.
En omdat de heg langs de stoep steeds hoger werd en hij langs de driehoek bij een lager hekje uitkomt, geeft dat vanuit huis een fraai architectonisch beeld: je ziet de oplopende zigzagheg.
Het ‘pergolaterrasje’ dankt zijn plek aan het zandbed dat achterbleef, toen onze tuin met gemeentegrond werd uitgebreid en de stoep verlegd moest worden. De es daar mag van gemeentewege niet verwijderd worden en maakt met zijn gebladerte het pergolaterrasje eronder tot een heerlijk koel plekje tijdens hittegolven.
Ik kijk tevreden om me heen: mijn tuin heeft architectonische trekjes, toevallig!
Maart 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten