In míjn tuin …
... wordt flink gebruikt! Het staat er vol met grote eters en stevige drinkers: het goede der aarde wordt hier letterlijk genoten, met volle teugen. Ik loop er een beetje figuurlijk tussendoor en doe bescheiden mee, met een glas wijn. Want één glas 'alcoholisch' per dag per vrouw (per man natuurlijk weer twéé) schijnt op termijn goed te helpen tegen vergeetachtigheid en dementie. "Proost," zou ik zeggen en waar had ik het ook alweer over? O ja, de tuin! Daar gaat me toch een vracht voedsel en water in om. Uiteindelijk moet dat allemaal uit de grond komen, jaar in jaar uit. En wij maar snoeien en uitgebloeide bloemen en planten afknippen. Heel goed om daar een paar kruiwagens mest tegenaan te gooien. Maar het toverwoord is 'hergebruik'.
Laat geen spriet meer uit je tuin ontsnappen: alles moet gecomposteerd! O, als ik toch een lap van een tuin had met ergens in de verte drie dampende bulten: één van twee jaar geleden, klaar voor gebruik, één van vorig jaar, rijpend en één voor al het afval van dit jaar. In 'Gardener's World', vrijdagavond op BBC 2, kun je je aan zulke composthopen vergapen. Maar de gemiddelde tuinier, zoals ik, die er niet zijn halve tuin aan wil opofferen, moet zich behelpen met een groen plastic compostvat, zoveel mogelijk uit het zicht. Het regeltje in de gebruiksaanwijzing: " … een plaatsje in de zon is aan te bevelen" heb ik dus maar even overgeslagen. Het vat functioneert prima, in de laurier, maar tweehonderdveertig liter is toch beperkt voor een enthousiaste hergebruikster.
 |
| Samen in de laurier! |
Gelukkig doen meer mensen aan hergebruik en zo kwam ik in het bezit van een helgroene plastic regenton. Want dat is óók een manier om te 'recyclen': je afdanker aan iemand cadeau doen! En helgroen of niet, deze ton hield het regenwater aanzienlijk beter vast dan mijn oude houten ton. Haastig voorzag ik het groene monster van een laagje zwarte verf, wat er al snel weer afbladderde: nu had ik een 'camouflageton'. Zelfs met een glas wijn in de hand niet leuk om op uit te kijken. Dan toch maar een nieuwe houten ton aangeschaft en daarmee kwam het krijgertje opnieuw beschikbaar voor hergebruik!
Ik zaagde de bodem eruit en stelde hem verdekt op, half in de laurierstruik, naast het compostvat. Zodra dat vol is, schep ik zoveel mogelijk van de inhoud in de camouflageton: om rustig een jaar te 'rijpen' en in het compostvat is weer ruimte.
Want ik heb mijn tuin voor hergebruik!
Maart 2005
Geen opmerkingen:
Een reactie posten