In míjn tuin …
... ben ik deze zomer zes rozen wijzer geworden. En dat was niet de bedoeling. Want als je in een willekeurig tuinboek het hoofdstuk 'rozen' leest heb je het boek meteen half uit. Bládzijden plantinstructies, standplaatsbesprekingen, verzorgingsadviezen, snoeivoorschriften, bemestingsschema's, combinatiemogelijkheden en dan nog eens de soortbeschrijvingen: mij te ingewikkeld! Bovendien kun je zo wel nagaan dat er in al die trajecten gemakkelijk ergens iets fout kan gaan. Niet aan beginnen dus. Ik ben daar niet geschikt voor en mijn tuin inmiddels ook niet meer, met zoveel schaduw van volwassen bomen.
 |
| Albéric Barbier |
Maar ja, je komt wel steeds die mooie plaatjes tegen; je ruikt eens wat en dan begint het toch te kriebelen. Ik besloot een klimroos te planten tussen de clematissen, want dat is een beproefde combinatie. Bij het eerstvolgende bezoek aan de Kleine Plantage in Eenrum vroeg ik advies en zo kwam ik thuis met 'Albéric Barbier' - die kan op het noorden. Al snel verscheen de eerste bloemknop en dat geeft de burger moed.
 |
| Queen Elisabeth |
Nu durfde ik op de plantjesmarkt ook wel een struikroos te kopen: 'Queen Elizabeth', mij bekend van een verleidelijke foto in de Atrium Tuinplanten Encyclopedie. "Per twee zijn ze voordeliger, mevrouw!" Wat is dat toch, dat je meteen overstag gaat en een tweede roos uitzoekt? Het werd 'Tom Tom', met mooi groot blad en waar hij staan moest zou ik nog wel zien. Ik was goed bezig zo: al drie!
Toen kwam de Nieuwsbrief van de Nierstichting. Hun vijfendertigjarig bestaan vierden zij met een nieuwe roos: 'Prinses Marilène'. Gewoon te koop bij de supermarkt, mooi én voor het goede doel. Dat vond ik wel drie goede redenen. Als ik hem in een pot zette, kon ik hem de hele dag met de zon meeschuiven. Je moet er ook wat voor over hebben.
Voor moederdag mocht ik van mijn zoon fijn zelf iets uitzoeken. Tja, wat past er bij moederdag? Een roos misschien? Óp naar De Beemd in Warffum, waar ik na een wandeling door de prachtige tuin totaal bedwelmd door de rozengeur nog maar één ding wilde: een echte rambler, wild en vol geur! Er kon er nog wel een bij de clematis, of zo. 'Sander's White' werd het. En voor de grote pot die nog leeg stond nam ik een David Austinroos, genoemd naar de Vlaamse (rozen)schilder: 'Redouté'. Wat een geur! Thuis bleek er geen ruimte te zijn bij de clematis. Maar een paal staat er zó, met latten naar muur en pergola en mijn rambler klimt daar nu al vrolijk overheen.
Wat ben ik in mijn schik met al die rozen in mijn ongeschikte tuin!!
Augustus 2003
Geen opmerkingen:
Een reactie posten