In míjn tuin ...
... doen sneeuwklokjes en kerstrozen hun best om wat kleur te brengen tussen de verregende restanten van de vorige zomer. Het lukt nog niet erg. Voor kleur moet je nu ergens anders zijn: in het Groninger Museum, waar ‘Het geheim van Dresden’ wordt onthuld in kleurrijke schilderijen ‘Van Rembrandt tot Canaletto’. We blijven langer dan we gedacht hadden: er is zóveel te zien. Je zou er iets van mee willen nemen: voor boven de piano, maar de museumwinkel verkoopt geen posters.
Thuis
heb ik een doos met dikke kleurpotloden, maar die zijn in gebruik bij mijn
kleinzoon. En omdat de tekeningen in mijn boek pietepeuterige vakjes hebben,
moeten de potloden scherp geslepen worden: ongeschikt voor een vijfjarige. Er
staat ook nog een halfvolle doos met kleurpotloden van mijn kinderen. Dat zijn te
weinig kleuren voor een vrolijke tuin. Maar wacht! Boven bewaar ik al bijna
achttien jaar twee doosjes met kleurpotloden van mijn vader. Het ene is een platte
houten sigarendoos van het merk Balmoral. ‘Weekend’ staat erop en ‘Assortiment
14 sigaren’. Op de onderkant de namen van de zeven verschillende soorten,
waaronder Coronas en Tuitknaks. Hij heeft ze allemaal opgerookt.
En daarna het doosje gevuld met kleurpotloden, want mijn vader kon álles en tekende en schilderde ook, voor zijn plezier. Het tweede doosje is een zwart kartonnen soort etui met een opschrift in goud: “Schwan Gold” STABILO en daaronder: der Farbstift der nie bricht! (met uitroepteken dus). Dan volgt een Jugendstil-achtige opdruk van een zwaan en tot slot ‘Nº 8764’. Het etui sloot met een drukker, maar daarvan ontbreekt de bovenste.
Mijn vader was niet van de puntenslijper: aan de meeste potloden is goed te zien dat hij ze met zijn zakmes ‘sleep’. Er zitten ook Caran D’Ache potloden tussen en allemaal hebben ze hun eigen nummer. Op Internet is één afbeelding te vinden van dit etui, compleet met alle originele potloden. Er wordt een fors bedrag voor gevraagd, maar ik wil dit aandenken voor geen prijs kwijt. Ik ga ermee doen wat mijn vader ook gedaan zou hebben: kleuren! Alle bloemen in mijn boek, tot de kleuren terug zijn in mijn tuin ...
 |
| en zijn sigarenkistje ... |
 |
| De kleurdoos van mijn vader |
En daarna het doosje gevuld met kleurpotloden, want mijn vader kon álles en tekende en schilderde ook, voor zijn plezier. Het tweede doosje is een zwart kartonnen soort etui met een opschrift in goud: “Schwan Gold” STABILO en daaronder: der Farbstift der nie bricht! (met uitroepteken dus). Dan volgt een Jugendstil-achtige opdruk van een zwaan en tot slot ‘Nº 8764’. Het etui sloot met een drukker, maar daarvan ontbreekt de bovenste.
Mijn vader was niet van de puntenslijper: aan de meeste potloden is goed te zien dat hij ze met zijn zakmes ‘sleep’. Er zitten ook Caran D’Ache potloden tussen en allemaal hebben ze hun eigen nummer. Op Internet is één afbeelding te vinden van dit etui, compleet met alle originele potloden. Er wordt een fors bedrag voor gevraagd, maar ik wil dit aandenken voor geen prijs kwijt. Ik ga ermee doen wat mijn vader ook gedaan zou hebben: kleuren! Alle bloemen in mijn boek, tot de kleuren terug zijn in mijn tuin ...
 |
| (mei 2014) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten