In míjn tuin …
... bloeien deze winter korenbloemen. Blauwe korenbloemen, Centaurea montana 'Grandiflora', die normaal gesproken in de zomer bloeien. Blauw in de kou verwelkomden ze in januari ons vierde kleinkind: een prachtig jongetje, gezond en wel! Kleinzoon Nick is heel blij met zijn broertje Mike - een zusje zag hij niet zo zitten. Hij heeft al twee nichtjes, in Amsterdam, en die zijn heel leuk om mee te telefoneren en eens mee te spelen, maar voor de dagelijkse omgang wilde hij toch liever een broertje.
 |
foto: M
.Nick is wel blij met zijn nichtjes Kaja en Neeka
maar met broertje Mike kan hij ...
|
 |
| ... samen spelen! |
Het
blijft altijd een spannende gebeurtenis, een geboorte. Net als in de tuin weet
je wel ongevéér wanneer je iets mag verwachten, maar nooit precies. Blauwe
korenbloemen in de winter zijn geen indicatie, maar als alles goed verlopen is,
wél een mooie aanvulling op de blijdschap.
 |
| 17-1-2014: dag kleine Mike! |
 |
| 18-1-2014: geen krulletjes? |
Voorzichtig
doet de kleine man zijn oogjes open. De geluiden in huis, de stemmen van zijn
mama en papa en vooral zijn grote broer, die kent hij al wel. Maar nu komen er
langzaamaan ook plaatjes bij. Hij doet
zijn oogjes maar weer even dicht, want het is wel veel en ook hij moet
uitrusten van zijn reis naar de grote buitenwereld. Wij blijven kijken naar dit
nieuwe wereldwondertje en ontdekken steeds meer. Hé, hij heeft geen krulletjes!
Wel veel haartjes al, maar zijn die net zo donker als die van zijn broer? En
ja, hij lijkt beslist op zijn mama! En ach, wat een kleine priegelvingertjes.
Hij is het zoveelste wereldwondertje en toch is er geen ander zoals hij, zelfs
zijn broer niet. Dat blíjft heel bijzonder.
 |
Zoals hun papa vroeger zei:
"Sote boer en keine boer!" |
 |
| Dag, lieve kleine broer! |
Misschien
is dat bij planten ook wel zo, maar daar kijk je met andere ogen naar. Ik ben
blij met elke bloem die zich in mijn tuin ontvouwt, maar de blijdschap om een kleinkind
stijgt daar ver bovenuit. Net als de blijdschap om je (schoon)kinderen.
Wachtend
op de nodige formaliteiten in het ziekenhuis en onze schoondochter die ons zou
helpen met het vervoer van de uitgebreide familie, stond ineens haar man, onze
jongste zoon, in de deuropening. Hij werkt in de buurt en was direct op de
fiets gestapt om zijn nieuwe neefje te begroeten! Toen ik later tegen zíjn
grote broer, nu vader van twee zonen, zei hoe lief ik dat vond, antwoordde die:
“Hij is altíjd lief.” Dat ontroerde mij zeer. Volwassen kinderen, met een band
voor het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten