In míjn tuin …
... moest even iets rechtgezet worden: de schutting was omgewaaid. Die schutting is jaren geleden door een aannemer geplaatst en hij stond dan ook als een huis. Maar nu waren er toch twee palen doorgerot, op grondniveau, en met windkracht tien was er geen houden meer aan. Het middenstuk helde vervaarlijk over, topzwaar van klimop, kamperfoelie, clematissen en klimhortensia. Je kunt wat kwijt tegen zo'n schutting! Gelukkig hadden wij nog wat houtwerk om de boel tijdelijk overeind te houden. Eerst aan onze kant, maar toen later de wind draaide snel met het steunhout naar de kant van de buren!
 |
| Kale schutting? |
In de storm toog ik ijlings aan de slag met mijn snoeischaar: de klimop moest eraan geloven. Volgens mij zijn er twee dingen waar zelfs een stoïcijns mens een tikje agressief van wordt: een autostuur in je handen en een snoeischaar! Ik wel tenminste. Als je eenmaal aan het knippen bent, kun je niet meer stoppen. 'Triggerhappy' noemt Romke van de Kaa dat in zijn boek 'Buiten de perken'. Ik weet er alles van. De biobak was in één keer vol plus nog een stuk of wat vuilniszakken.
Dan naar het tuincentrum voor palen en paalhouders. Een verfje erover, dacht ik, anders steekt het zo af. Nu níet zeker: bij die oude schutting! Wanneer doe je het goed?!Enfin, het is zaterdagmorgen, tien uur en mooi weer(!): man en buurman komen in actie om de gehavende schutting weer in het gareel te krijgen. Ik zei nog: "O! mijn persicaria!" en "Probeer nou …", maar dit soort werk en plantjes, dat gaat natuurlijk niet samen - dat snap je toch ook wel. Dus toen de mannen weer weg waren kon ik aan een tweede snoeironde beginnen. "Hou jíj nog wat over?" klonk het van de andere kant: mijn buurvrouw, met háár snoeischaar!
Wat een geluk dat het april is: de tuin-explosie-maand, waarin alles aan een groeispurt begint. Struiken en bomen én gesnoeide klimop schieten in het blad, planten rijzen op uit de grond. Die kale schutting? Daar zijn we zó weer overheen!
Maart 2002
Geen opmerkingen:
Een reactie posten