MODDERFIGUUR

In míjn tuin …

... rinkelden alarmbellen. Kleinzoontje van acht maanden loopt rondjes in de box! Hij zal nog wat moeten oefenen, maar ik zie hem binnenkort zó de tuin in wankelen, over het pad, langs de vijver. Tijd voor een kloek besluit: ik maak een moestuin van de vijver!

Het ontwerpje voor een klein moestuintje is in één avond klaar. De buren zullen zich ontfermen over de kikkers, de goudvis en de waterplanten en de salamanders verhuizen naar de waterbak in de voortuin. 

Oma is dol op veranderingen in de tuin, maar opa is niet van het klussen en vindt het ook nog eens jammer, van de vijver. Met frisse tegenzin helpt hij het meeste water uit de vijver te halen en besluit dan de dikke laag blubber die achterblijft voor de volgende dag te bewaren. Want boven wacht zijn computer. Maar oma heeft al knoflookbolletjes klaarliggen voor het nieuwe moestuintje, dus die gaat nog even door.

Gehurkt op de verhoogde rand in de vijver druk ik een grote plastic mand, een ‘tubtrug’, zo diep mogelijk in de blubber, sjor hem omhoog, klauter ermee op de kant en zoek een plek in de tuin die nog wat modder kan hebben. Poe, poe, zwaar werk. Maar de gedachte aan ons kleinkind, de knoflook en knapperige kropjes sla helpt geweldig en verbeten ploeter ik door.

Met succes: het blubberpeil daalt!
Ondertussen moet ik voorzichtig opereren, op de glibberige folierand, met geen ander houvast dan mijn plastic mand.

Weer hurk ik, voor een veilige moestuin. Nog iets dieper moet de mand en dan gaat het mis ... en kukelt oma vóórover in de modder; er is geen houden meer aan! De vijver blijkt dieper dan ik mij van het graven kan herinneren en nergens vind ik houvast. Alles is nat en glad en tussen mijn tanden knarst de modder. Even flitst de vergelijking met een scharrelvarken door mijn hoofd, maar ík vind dit modderworstelen niet leuk. Dan lukt het om overeind te komen en moeizaam flats ik op de kant. Mijn kleren druipen zwart en zwaar van de modder; hoe komt dit ooit nog goed! Gelukkig heeft niemand het gezien en o, wat boft mijn man, dat hij boven zit!! En ach, wat sla ik een modderfiguur. En och, nu moet ik nog strippen óók, buiten bij de achterdeur, want zo kan ik niet naar binnen!

Een spoor van natte voetafdrukken volgt mij naar de badkamer. Voor vandaag is oma klaar, hélemaal, met het nieuwe ontwerpje voor haar tuin.

April 2010