VIER DE ZOMER!

 In míjn tuin...

… wordt  de zomer gevierd  met  appelbloesem (twee soorten!), blauwe  bessen en natuurlijk ook japanse wijnbessen! En tot mijn grote verrassing  ontdekte ik aan een struikachtig boompje, waarvan ik de naam helaas niet meer weet, vier appelachtige groene bolletjes die, weliswaar  heel geleidelijk, nog steeds doorgroeien. Benieuwd hoe groot ze worden en natuurlijk ook: hoe smaken ze?

  Déze appelboom, een Groninger Kroon, floreert al 
 jaren  zonder concurrentie. Daar zou nu wel eens
verandering in kunnen komen...

En daarmee houdt de eetbare waar op. Eigen schuld, dikke bult; wie niet zaait zal ook niet oogsten, een wet van Meden en Perzen. Hoe dan ook, we komen niets tekort. Een tweepersoons huishouden heeft nu eenmaal niet veel nodig om overeind te blijven. Maar het blíjft natuurlijk leuk: gewoon even naar buiten lopen en plukken wat je nodig hebt. Verser kun je het niet krijgen. Mocht er dus nog ergens een plant het loodje leggen dan kunnen we alsnog onze fruitteelt uitbreiden. Een perenboompje zou een goede keuze zijn: voor perensap! Toch weer iets heel anders dan appelmoes. Of een strook met aardbeienplantjes, met hun opgewekte frisrode kleur. Die moet je wel op tijd voorzien van een overkapping want aardbeien staan hoog genoteerd op het menu van het vogelvolk. En dat zien we liever ‘jagen’ op slakken. Zo heeft alles en iedereen een eigen belang.

En risico’s zijn nu eenmaal een vast onderdeel van het leven, ook in de tuin. Je kunt nóg zo je best doen om er iets moois van te maken, er zijn altijd wel wat tegenvallers. In de mooie zomer van nu mis ik soms toch wel een kletterende regenbui, al was het alleen maar om de regentonnen weer even bij te vullen. Maar ik moet toegeven dat de ‘schade’ door het uitblijven van een flinke (onweers)bui tot nu toe reuze meevalt. Blijkbaar zijn ook planten in staat zich aan te passen. De appeltjes vallen niet uit de boom en de blauwe bessen doen in smaak niet onder voor de bessenoogst in voorgaande jaren.

Blauwe bessen in aantocht; ze rijpen niet allemaal tegelijk.

De vaste planten bloeien als altijd en zorgen voor kleurrijke toetsen in de overvloed aan groen. Zoals Astilbe, een lid van de steenbreekfamilie, met in de zomer karmozijnrode bloemaren die ook in de winter, maar dan bruin, een bijdrage leveren aan mijn uitzicht op de tuin. Wordt het bruin me in de winter te somber dan kan ik de stelen alsnog verwijderen.

Gelukkig heb ik goed zicht op de (dove) ‘mansoren’, die qua gehoor weliswaar niet scoren maar qua kleur jaarrond tot de groenblijvers horen met purperen bloempjes in de lente.

Maar nu eerst: mooi zomeren!