Heggenmussen
Hoera!
Op dinsdag 21 juni is het zover: zómer! En de coronamaatregelen zijn
van de baan! Het leven wordt weer als vanouds!
In
de afgelopen jaren was de tuin een fijne plek waar je als altijd je gang kon
gaan, want planten hebben geen boodschap aan ‘maatregelen’. Omgekeerd hebben planten
wel degelijk een relatie met hun verzorgers. In haar boek ‘Tuinieren voor de
geest’ gaat psychiater en psychotherapeut Sue Stuart-Smith uitgebreid in op de
relatie tussen tuinieren en persoonlijk welbevinden: horticulturele therapie.
Wij kennen ook de uitdrukking ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’: je
moet niet alleen je lichaam in beweging houden, maar ook je geest. Alle
tuiniers weten het: je graaft, je spit, je plant en trekt onkruid uit en al die
tijd ben je in je hoofd ook bezig met een breed scala aan onderwerpen. Van
‘onkruid- ergernis’ en ‘wat eten we vanavond’ tot ‘bloeivreugde’ en wie weet wat
nog meer.
De
bloeivreugde bereikt nu zijn hoogtepunt, in geuren en kleuren. De uren buiten
blijken welbesteed en vanaf een luie stoel op het terras dwalen we met onze
ogen door de tuin. Vlinders fladderen van bloem naar bloem, op zoek naar
nectar, en concurreren met bijen en hommels. In de dakgoot kwettert een nieuwe
generatie mussen en tussen de tuinplanten worden pimpel- en andere jonge meesjes
gevoerd.
 |
| Asarum - mansoor |
Maar
helemaal perfect is het plaatje natuurlijk nooit. Zou ook saai zijn, als er
geen reden meer was om uit je luie stoel overeind te komen. Want er zijn altijd
verrassingen: een plant die twijfelachtig uit de winter kwam en toch weer bloeit.
Of de bodembedekkers die elkaar nu bereiken, precies zoals je gehoopt had. En
die aparte blaadjes, waarvan je geen idee meer had wat het was, groeien uit tot
volwassen blaadjes en dan weet je het weer: ach! dat zijn de mansoren, Asarum, uit
de pijpbloemfamilie! Ze houden het hele jaar stand, maar in het voorjaar knip
ik de oudste ‘oren’ er toch altijd even uit. Maar
waar komen die namen toch vandaan?! Ik heb nog nooit een man gezien met een
pijp in zijn oor - maar dat komt misschien omdat ik altijd in mijn tuin bezig
ben. Als je zo’n mansoor uit die familie optilt kun je daaronder ook knopjes
zien: piepkleine oorbelletjes! In mei en juni bloeien de mansoren met
bruinpaarse bloemetjes. Ze breiden zich dus ook vanzelf uit en dat vind ik een
geweldige eigenschap van deze plant.
 |
| Pachysandra terminalis |
Om
er nog wel wat variatie in aan te brengen heb ik er in het afgelopen jaar een
andere groenblijvende bodembedekker tussen geplant: Pachysandra terminalis, ook
wel ‘dikkemanskruid’ genoemd. Waarom is mij niet bekend. De vorm van de
blaadjes doet denken aan buxus en dat is niet vreemd, want deze plant behoort
inderdaad tot de buxusfamilie. Ooit
prees ik Pachysandra terminalis aan met het rijmpje ‘omdat het zonder toch wat
kaal is’. De plant heeft zich inmiddels ruimschoots bewezen! Zijn standplaats,
niet de hele dag in de zon, draagt daar ook aan bij. Het is een typische
schaduwplant.
Maar
in de zomer, met de zon in de hoogste stand, is er ook behoefte aan planten die
deze weelde wél kunnen dragen. Zonaanbidders dus. Een plantengroep waarvan je
het misschien niet zou verwachten omdat de bloei pas in augustus begint en
doorgaat tot en met oktober is de aster. Typisch een plant om lang plezier van
te hebben. Vooral ook omdat er zoveel variëteiten zijn, in hoogte en in kleur.
Margrieten horen ook bij de zonaanbidders, met hun fris witte bloemblaadjes en
gele hartjes. Want ja, geel en oranje mág weer in de tuin! Helenium,
zonnekruid, is dan ook een aanrader. Kleuren: geel, oranje en zelfs koperkleur.
Gewoon doen dus! De zomer is in aantocht, met zijn 'koperen ploert'! Neem gepaste maatregelen, met zonnebrandcrème, geniet vanuit de schaduw van je zonovergoten
tuin en geef water, op de goede temperatuur, uit je regenton!
 |
| Verscholen regenton |
.JPG)