MOEDERDAG

In míjn tuin …

... koester ik al jaren moederdagcadeautjes. Omdat het moederdagcadeautjes zijn: ik heb er niet om gevraagd. Toen mijn kinderen nog echt heel klein waren, verrasten ze mij met mooie tekeningen. Daar zorgde juf op school wel voor. Later kregen ze zakgeld en werden financieel onafhankelijk. Dat verruimde hun mogelijkheden aanzienlijk. Elk jaar, in de eerste week van mei, kwamen ze dan ook vragen: “Mam, wat wil je hebben voor moederdag?” En elk jaar kregen ze hetzelfde antwoord: “Ik wil graag lieve kinderen en die héb ik al, dus ...” Maar daardoor lieten ze zich niet ontmoedigen en zo was er op de grote dag altijd wel iets uit te pakken.

papaver orientale

Dat ik niet meer precies weet wàt, zegt natuurlijk niks over de verrassing. Jarenlang drie cadeautjes van drie kinderen op je verjaardag, op moederdag en met Sinterklaas - dat is 3³ x X ofwel negen keer heel veel jaren heel veel verschillende cadeautjes.

Maar van een paar weet ik het nog wel. Mijn dochter, de jongste van het stel, is onder andere uitgerust met organisatietalent. Bovendien heb je als moeder met je dochter andere gesprekken dan met je zonen. In een van die gesprekjes moet ze de naam van een van mijn planten hebben opgevangen en onthouden: Houttuynia cordata.

blaadjes van Houttuynia cordata

Ooit heb ik de groenbladige variant van Houttuynia aangeplant zonder acht te slaan op de toevoeging ‘cordata’. Het was zó’n leuk plantje, met schattige witte bloempjes! In die tijd bestond Internet nog niet, anders had ik het daar kunnen lezen: woekerplant met invasieve neigingen. Toen er weer een moederdag naderde, organiseerde mijn dochter de verrassing. Ze stuurde haar oudste broer op zijn brommer naar Intratuin in de stad om daar voor mij Houttuynia cordata op te halen! Braaf kwam hij ermee thuis: de gekleurde variant, met een rood randje langs het blad. Natuurlijk reageerde ik blij en deze cordata kreeg een plekje naast het vijvertje in de voortuin. Tot op de dag van vandaag houdt dit cadeau moeder bezig: met het onderdrukken van de invasieve neigingen! Alleen onderdrukken, hè! Nooit uitroeien, zo’n moederdagcadeau. 

Ook de knalrode papavers niet, die mijn dochter mij op een andere moederdag cadeau deed. Wat ben ik vaak geschrokken, als ik ’s ochtends naar buiten keek en daar de eerste grote écht knalrode papaver zag tussen de zachte tinten blauw en rose! Maar mijn smaak is veranderd: ik vind ze prachtig nu en hoop op licht invasieve neigingen, rond moederdag, in mijn tuin.

Mei 2014