NIEUW SEIZOEN!!

In míjn tuin …

… is het chaos en ik sta er wat onwennig in, met mijn snoeischaartje. De slappe slierten die ik ter plekke in verteerbare stukjes wil knippen, reageren niet op het mes en klappen alleen maar dubbel. Alles is nat en glibberig en de vogels, die zich hier de hele dag tegoed doen aan het wintervoer, zijn opgeschrikt door mijn gedoe. Waar begin ik eigenlijk aan? In maart kan het ook nog. Toch probeer ik het nog even met een andere snoeischaar, maar daarmee lukt het ook niet. Dan moet de compostbak deze stengels maar aanpakken. Er zijn ook steviger planten, die zich wél laten knippen. En nu ik mij er helemaal op gekleed heb (het is koud buiten), moest ik toch maar even doorzetten. Toen het winter was, in december, riep iedereen dat de winter nog moest beginnen. Nu het winter ís, wil het maar niet hard gaan vriezen. Gewoon de draad weer oppakken dus en lekker beginnen aan een nieuw tuinseizoen!

Ruim baan voor de sneeuwklokjes! Van de ene op de andere week staan ze boven de grond. En zij niet alleen! Narcissen, krokusjes, allemaal hebben ze er zin in en het is hartverwarmend om ze terug te zien! Onder de bruine warboel van Clematis recta purpurea komen twee bladeren van Arum italicum tevoorschijn: frisgroen met een helderwitte tekening. Al knippend herinner ik mij de zomerse geur van de witte clematisbloempjes. Roos ‘Queen Elisabeth’ ernaast wil ik dit jaar wat royaler in bloei hebben en ik kijk alvast hoe ik haar straks het beste kan snoeien. Mijn oude rododendron, twee jaar geleden flink ingekort, heeft gelukkig weer knoppen: teveel om ze nu in de kou allemaal te tellen! Als ik de stengels van Sedum spectabile wegknip, komt daaronder het blad van het leverbloempje, Hepatica nobilis, tevoorschijn. Verdraaid, er zitten al knopjes in! De bloemen van de hortensia’s hangen flodderig ondersteboven. Ik kan me niet voorstellen dat ze zo bij vorst de nieuwe knoppen nog bescherming geven, maar toch laat ik ze nog maar even met rust.

Het hoeft ook niet in één dag af en plotseling voel ik de kou door mijn jas heen; het is mooi geweest, voor een eerste rondje. Voor haast is het nog veel te vroeg - en de vogels willen eten! Vanachter het raam zie ik ze terugkomen in de tuin. We hebben de smaak weer te pakken: de vogels van het voer en ik van mijn ontluikende tuin!

Februari 2011