OPTISCH GROTER

In míjn tuin …

… viert het lieve leven feest! Eindelijk, eindelijk was het dan zover: de grote opruiming kon beginnen, zonder angst voor desastreuze gevolgen door geniepige strenge vorsten. Ik zou het oude blad wegharken, vergane glorie van de vorige zomer wegknippen en vooral het nieuwe tuinseizoen begroeten. Cyclamen, sneeuwklokjes, schattige leverbloempjes, lage irisjes, krokussen, narcisjes in de knop: nieuwe lenteboden, op het feest der herkenning van oude bekenden.

Hepatica nobilis: leverbloempje

En dan die lucht! Zo fris, zo anders; iets prikkelends snoof ik op. Heerlijk, en ik zoog mijn longen vol, tot ik er duizelig van werd. Het gaf een geweldige energie en ik stortte mij op het zo lang gemiste tuinwerk. Meterslange slierten van Clematis ‘Étoile Violette’ rolde ik op. Een andere Clematis kreeg een klimrek van groen kippengaas en voortvarend snoeide ik de hortensia’s ‘Annabelle’. Ik harkte links en bezemde rechts. Ik liep naar voren en weer naar achteren en draaide rondjes om mijn as. O, wat moet er veel gebeuren en wist ik nog wel wat de bedoeling was?

Mijn zelfgestekte Annabelles konden wel eens hoog opgroeien deze zomer. En wat had ik toch bedacht voor de halfstam appelboom daarboven? O ja, een platte leiboom moest het worden! Want daar wordt de tuin ook optisch groter van. Ik was al begonnen, vorig jaar, met het snoeien van de vooruit stekende takken waar geen appels aan hingen. Het was trouwens een slecht appeljaar in mijn achtertuin en de appeltjes wilden maar niet rijpen. Uiteindelijk zijn ze er in de winter afgevallen. Het blad ook en wat toen achterbleef was een onttakelde boom, waar ik nog eens goed over na moest denken. Maar met frisse, prikkelende buitenlucht in je longen valt dat niet mee. Ik kwam niet verder dan: “O ja, een platte boom!” en “Alles wat vooruit steekt!” Wat ben je daar snel doorheen, met een takkenzaag! De tak met het vogelvoer eraan liet ik nog even zitten. Toen werd het trouwens tijd om naar binnen te gaan.

Daar kijk ik dan nog even naar buiten: of je ook kunt zien dat ik zo hard gewerkt heb. Nou en of! Op afstand blijkt mijn appelboom maar twee takken te hebben die níet naar voren groeien en die wijzen ook nog allebei schuin omhoog. Ik ben mijn optische doel desastreus voorbij geschoten! Morgen nóg maar eens diep ademhalen … en deze vreemde katapult verwijderen.
Er zijn ook ballerina appelboompjes te koop: voor een optisch grotere tuin.

Maart 2011