BODEMBEDEKKERS

 

In míjn tuin...

… ondervind ik dagelijks aan den lijve hoe fijn het is om daar bezig te zijn en dan ook nog resultaat te zien. Maar wat je ook aan den lijve ondervindt, is het toenemend aantal levensjaren, waar de lichamelijke conditie niet altijd in meegaat. In het vroege voorjaar ben ik dus maar eens begonnen met het letterlijk vergroenen van dit aan mij toevertrouwde stukje aarde. Voor vereenvoudiging en minder werk, maar natuurlijk ook voor de verandering; weer eens iets nieuws.

Samengevat kwam ik zo uit bij bodembedekkers, bij voorkeur groenblijvend. Dan ligt gras misschien voor de hand. Daar kun je hele voetbalvelden mee beplanten: ijzersterk, goed beloopbaar en te maaien met een zitmaaier - wat wil een mens nog meer. Maar nee, dit mens wil helemaal niet ‘zitmaaien’ en ook graag nog wat variatie in de beplanting - en dat is wonderwel gelukt.

Een nog kleine verzameling planten heeft inmiddels zijn opwachting gemaakt. Het aantal tinten groen is daarmee weliswaar bescheiden, maar in ieder geval voorlopig genoeg. Deze groenblijvers zijn stuk voor stuk ook vorstbestendig. De laatste winter was er weliswaar een van de zachte soort, maar dat kan verkeren.

Sedum spurium

In het kort komt mijn beplanting dus vooral neer op bladhoudende bodembedekkers, die wel in hoogte enigszins variëren. De laagste soort is Sedum spurium, roze vetkruid: een mooi dichtgroeiend zodevormend vetplantje met in de zomer paarsroze bloemhoofdjes. Je mag ze afknippen, maar dan doe je de vlinders tekort, want die vinden deze hoofdjes heel aantrekkelijk. Knippen kan ook nog ná de zomer. 

Voor de nodige variatie kun je een gedeelte beplanten met Asarum europaeum, mansoor. Deze bodembedekker heeft mooi glanzende oorvormige blaadjes met een doorsnede van zo’n 6 tot 8 cm. De kleine rozerode bloemen houden zich schuil onder het blad, wat (vind ik) geen bezwaar is; ze dragen natuurlijk wel bij aan de verdichting van deze beplanting. Voor een bijzonder accent in de groene border plant je zwart gras: Ophiopogon planiscapus ‘Niger’, slangenbaard. Deze plant bloeit in juli en augustus met kleine witroze  bloemen.

Pachysandra terminalis

En dan is er ook nog Pachysandra terminalis, een stevig bebladerde bodembedekker, die al vroeg in het seizoen bloeit met kleine witte bloemen, óók in de schaduw. Is net als klimop wintergroen en behoeft vrijwel geen onderhoud. Als je de uitlopers voorzichtig wat in de grond drukt, zullen ze daar gemakkelijk wortelen.

Zorg voor een onkruidvrije ondergrond en blijf wieden: tot alle bodembedekkers elkaar gevonden hebben.

Én zorg voor een fijne stoel - éven zitten, pfff… in je vergroende tuin …