In míjn tuin ...
... daalt de rust neer. De zomer is definitief voorbij, de winter in aantocht en het voorjaar ver weg. Nog even is het herfst. De verdroogde bladeren aan de bomen waaien met alle winden mee en ik laat ze waaien zonder er nog iets mee te doen. De afgelopen hete zomer heeft ze verkleurd en verkreukeld; bros geworden zullen
ze snel ter plekke composteren. De herfst is al op 23 september ingegaan, maar amper
iets meer dan één maand later, in de nacht van 26 op 27 oktober, sloeg de
wintertijd toe en draaiden we de wijzers van de klok één uur terug. Vroeger
duurde de herfst van 21 september tot 20 december of daaromtrent en dán begon
de winter. Helder: drie maanden voor elk seizoen.
Maar
het leven lijkt in een versnelling geraakt. Welgeteld één maand hebben we nu om
de herfst te beleven, eikels te zoeken en tegen storm en regen en weer en wind
in een fijne herfstwandeling te maken!
Onzin
natuurlijk, één maand. De natuur heeft geen boodschap aan ons gesleutel met
klokken; die gaat fijn als altijd haar gang, dus is er geen haast bij die
herfstwandeling.
Mijn Groninger kroon! |
Wacht
een mooie dag af, met een lage zon, en geniet onderweg ook van de geuren van de
herfst. Wil je het helemaal goed doen, bak dan eerst een appeltaart, zodat ook
je huis doortrokken raakt van verrukkelijke herfstgeuren! Mijn ‘Groninger
Kroon’, gevoelig voor beurtjaren, heeft dit seizoen goed zijn best gedaan. Een
paar appels lieten voortijdig los, vogel- en slakkenvoer, maar met mijn
vijverschepnetje kon ik er nog heel wat ‘Kronen’ uit hengelen.
Boerenkool in kleur! |
Nu
heb ik weliswaar geen last van een zoetverslaving, maar dit rijtje
moestuinplanten spreekt mij, gemakzuchtige, toch wel aan: in het voorjaar
planten, geen omkijken naar, voor de winter klaar … in je eigen tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten