Hoogtij: een mooi woord met niet alleen een letterlijke en feestelijke betekenis, zoals in hoogtijdagen, maar ook een overdrachtelijke. Dan hebben we het over een ‘bloeiperiode’ en die is nu in volle glorie aangebroken. We vieren de zomer en het is hoog tijd om te genieten van de resultaten van ons werk in de tuin. Want zoals alles in het leven: het komt je niet aanwaaien. Even afgezien van de onkruidzaadjes die, zoals die van de paardenbloemen, elegant op een zucht van de wind in je tuin landen.
'Pluis', all over the place! |
De
tuin vaart er wel bij - en de tuinier ook. Want onkruid laat zich niet gauw uit
het veld slaan, dus ook niet uit de tuin, en duikt altijd weer op. Het verwijderen
neemt een prominente plaats in in het rijtje ‘tuinklussen’. Spuiten met een
onkruidverdelger is natuurlijk uit den boze.
We moeten ook zuinig zijn op al
die kleine stille werkers, insecten, waarvan een groot deel zo niet als
bestuiver dan wel als voedsel voor hogere organismen ons hun diensten bewijzen.
En ook zij beleven nu hun hoogtijdagen.
Tip: heb jij ook een bijzondere aantrekkingskracht op prikkende en bijtende insecten, smeer dan vóór het tuinieren je onverpakte lichaamsdelen in met een anti-muggenmiddel; er is een interessante markt voor deze middelen. Of zoek op internet naar ‘de beste zelfgemaakte middelen tegen muggen’. En dan terug naar de tuin.
Vespula vulgaris ofwel: Gewone wesp |
Tip: heb jij ook een bijzondere aantrekkingskracht op prikkende en bijtende insecten, smeer dan vóór het tuinieren je onverpakte lichaamsdelen in met een anti-muggenmiddel; er is een interessante markt voor deze middelen. Of zoek op internet naar ‘de beste zelfgemaakte middelen tegen muggen’. En dan terug naar de tuin.
Uit
ervaring weet ik dat het handmatig wieden in een dicht beplante tuin ook een
hernieuwde kennismaking kan zijn met oude getrouwen, waarvan je soms zelfs de
naam niet meer weet, maar die zich nog steeds van hun beste kant laten zien. En
met je neus erbovenop wordt het ook een hernieuwde kennismaking met de
individuele planten. Sommige dreigen het onderspit te delven, om in tuintermen
te spreken, onder opdringerige buurplanten: daar moeten keuzes gemaakt worden.
Wie krijgt de ruimte en wie wordt cadeau gedaan of verdwijnt in het composteringsproces?
Die laatste mogelijkheid is trouwens niets anders dan een uitgestelde comeback
in de tuin: daar is ook wat voor te zeggen.
Het
composteringsproces: mooi als dat in je eigen tuin kan plaatsvinden, in een
compostbak of -hoek. Het proces moet even op gang komen, maar dan snijdt het
mes ook aan meerdere kanten. Denk eens aan alle energie waarop bespaard wordt:
je tuin- maar ook je dagelijkse groente-
en fruitafval hoeft geen kilometers meer te maken per (vuilnis)auto en zelf
hoef je niet meer op pad om zakken compost aan te schaffen. Win-winsituatie.
Wil je liever geen plastic bak, dan zijn vier paaltjes met gaas een prima alternatief. Eenmaal een enthousiast composteerder is dat een extra stimulans om je tuin regelmatig bij te houden, want er is natuurlijk wel wat tuin- en groenteafval voor nodig om het proces op gang te brengen en te houden. Het kan ook geen kwaad om ‘de hoop eens om te zetten’. Voor een compostbak betekent dat: leegscheppen en alles door elkaar weer terug scheppen. Dat is ook dé manier om bij de bodemplaat te komen. Die is geperforeerd in verband met de noodzakelijke beluchting, maar in de praktijk, bij mij tenminste, raken de gaatjes al gauw verstopt. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met mijn aanstampen (met de schop) van de inhoud van de bak, voor een goed contact (!), waarna ik op meer plaatsen een bezemsteel in het groenafval druk en die goed ronddraai: voor de toch wel noodzakelijke beluchting. Onder het motto: elke chef zijn eigen recept. Enfin. Dan is het toch fijn als je zo’n plaat eens even goed kunt schrobben; zeg maar: de plaat poetsen. O nee, dat is ervandoor gaan - dat werkt niet.
En
dan! Het hele proces heeft natuurlijk tijd nodig, zéker in het begin. Maar op
een dag is het zover en kun je met donkere kruimige compost je planten
verwennen, zodat ze mooi bladgroen leveren - voor de compostbak - en hoogtij
met de geur van bosgrond in je tuin.
Verrassing in het compostvat: de metamorfose van een pissebed! |
Wil je liever geen plastic bak, dan zijn vier paaltjes met gaas een prima alternatief. Eenmaal een enthousiast composteerder is dat een extra stimulans om je tuin regelmatig bij te houden, want er is natuurlijk wel wat tuin- en groenteafval voor nodig om het proces op gang te brengen en te houden. Het kan ook geen kwaad om ‘de hoop eens om te zetten’. Voor een compostbak betekent dat: leegscheppen en alles door elkaar weer terug scheppen. Dat is ook dé manier om bij de bodemplaat te komen. Die is geperforeerd in verband met de noodzakelijke beluchting, maar in de praktijk, bij mij tenminste, raken de gaatjes al gauw verstopt. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met mijn aanstampen (met de schop) van de inhoud van de bak, voor een goed contact (!), waarna ik op meer plaatsen een bezemsteel in het groenafval druk en die goed ronddraai: voor de toch wel noodzakelijke beluchting. Onder het motto: elke chef zijn eigen recept. Enfin. Dan is het toch fijn als je zo’n plaat eens even goed kunt schrobben; zeg maar: de plaat poetsen. O nee, dat is ervandoor gaan - dat werkt niet.
De plant poetsen: dat doen deze slakken voor mij - brrrr. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten