In míjn tuin...
... zou ik in de lente voortvarend aan de slag gaan met een flink aantal ‘verbeterpunten’. Maar mijn geest is al enige tijd niet meer gewillig en het vlees als altijd zwak. Dus werd het een hapsnap klus. Wat mij toevallig aan ongemak voor de voeten kwam besloot ik onmiddellijk uit te trekken en zo verdween ter plekke de structuur in mijn aanpak. Want op weg naar de groene bak werd ik natuurlijk voortdurend afgeleid door andere ‘urgente’ verbeterpunten, waar ik óók direct mee aan de slag ging.
Mijn
tuin is in de loop der jaren nogal dicht beplant geraakt en daarmee neemt de
ruimte voor onkruiden weliswaar af, maar de ongewenste kostgangers weten zich
er toch een weg te banen en wortel te schieten, waarna in de zomer hun meestal
gele bloempjes je charmant tegemoet stralen, zodat je toch maar weer met de
hand over het hart strijkt. Zo vergaat het mij in ieder geval. Bovendien begin
ik het tuinseizoen altijd in ‘het buitentuintje’, langs de stoep, wat veel
gesprekjes oplevert met passanten. En dat zijn altijd leuke contacten die ik
niet zou willen missen!
 |
| 'Pluizebollen', gone with the wind ... |
Nu
heb ik op meerdere plekken in mijn tuin in de loop van jaren Sedum spurium aangeplant,
een laagblijvend vetplantje, een ‘kruipertje’ eigenlijk. Het hele jaar groen en
je hoeft er niets aan te doen. In de zomer, juli en augustus, produceert deze
Sedum rozerode bloemetjes die vrolijk hoog op hun steeltjes staan. Als ze over
het hoogtepunt heen zijn kun je die bloemetjes desgewenst verwijderen. En
slakken, maar ook luizen, zijn niet bijzonder geïnteresseerd: nóg een pluspunt.
Heb je bij het snoeien van struiken schrammen of wondjes opgelopen, dan genezen
die snel onder een ‘ontveld’ Sedumblaadje.
 |
| Sedum spurium, bodembedekker, maar niet beloopbaar! |
Roze in de zomer, in de winter groen: niets meer aan doen!
Juni 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten