In míjn tuin...
... ben ik de winter niet alleen goed maar ook 'groen' doorgekomen, met dank aan de groenblijvende planten die ik daar in de loop van ruim vier decennia heb verzameld. Wel op ooghoogte natuurlijk, die planten en struiken, want mijn bomenbestandje heeft zich in de herfst als altijd ontdaan van het gebladerte. Tóch nog iets van een fysieke beleving van ‘winter’, zelfs wanneer sneeuw en ijs het laten afweten.
Mussen op het kale boompje:
Nu is het natuurlijk nog lang geen zomer, maar de bloeiende bolgewasjes zijn hoopgevende voorlopers in het kerend getij. Dankbare bloeiers, die zich jaar in jaar uit van hun beste kant laten zien, ook nog zonder enige inspanning van mijn kant. Gelukkig maar, want het is mij in deze tijd van het jaar vaak net iets te koud (of te nat) om al buiten aan de slag te gaan.Tijd genoeg dus om de inmiddels honderdtweeënnegentig (192!) columns, opgeslagen op mijn computer, nog eens door te nemen. Hoe begon de lente in al die andere jaren? In ieder geval nooit precies hetzelfde want garanties worden niet gegeven door het KNMI. Zo houden we de spanning er een beetje in!
In
grote lijnen blijken de lentemaanden elk jaar weliswaar een beetje hetzelfde te
verlopen, maar gelukkig zijn er ook altijd onverwachte verrassingen, lees ik.
Dat kan leuk zijn, bijvoorbeeld als je bollenbestand zich wéér heeft
uitgebreid, maar er zaten ook tegenvallers tussen. Sommige lentes werden
voorafgegaan door ijs- en ijskoude winters, waarin ik het ergste vreesde voor
mijn arme overwinteraars daar buiten. Maar meestal viel het toch weer mee en liepen
bomen, struiken en planten als altijd braaf uit.
 |
| Plaatje!! (Acer pseudoplatanus brillantissimum) |
Maar nu eerst even noteren welke voorjaarsbloeiers ik dit jaar mis: alvast voor de lente van volgend jaar, met een nóg vrolijker bloeiende voorjaarstuin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten