ALLEMAAL BEESTJES

In míjn tuin...

... ben ik al heel wat beestjes tegengekomen. En die waren allemaal welkom, om uiteenlopende redenen. Ik hou van het vogelvolk, in alle variaties. Van het piepkleine winterkoninkje tot de vijf keer zo grote zwarte kraai. Net als mensen hebben ze allemaal hun eigen charme, nut en/of onhebbelijkheden. Des zomers pikken ze de druiven voor je neus weg, snoepen de blauwe bessen uit je struik nog vóór ze goed en wel rijp zijn en nu pulken ze in de bloeiaren van de hazelnoot. Maar straks doen ze zich weer te goed aan slakken, dus kunnen we een en ander tegen elkaar wegstrepen. Soms passeert een poes, maar daar is het vogelvolk op bedacht - ze maken zich op tijd uit de vogelpootjes.

Nu diende zich echter een andere passant aan, waar ik van opkeek: een ratje kwam langs in mijn achtertuin! Een klein doch goed geproportioneerd bruin ratje! Die zoeken we even op! 

 Rat zonder hoogtevrees: via de klimop (klimop) het platte dak op!

De officiële naam van het knaagdier luidt Rattus norvegicus, welke naam overigens niets zegt over zijn land van herkomst. De bruine rat komt verspreid over de hele wereld voor. Maar wat is er zo erg aan dit beestje? Hij zal ons niet de pest bezorgen, want die werd overgebracht door vlooien die zich op de zwarte rat genesteld hadden. Een rat is natuurlijk wel een knaagdier. En in mijn tuin is genoeg te knagen. Een rondgangetje buiten leverde echter niets op. Niks te zien aan knaagsporen en niks te ruiken, terwijl een rat per dag wel veertig keutels kan achterlaten.

... bad voor het pluimage ...

Ook het ter zake kundige pluimage dat hier dagelijks gebruik maakt van ‘bad en breakfast’ heeft zich niet laten afschrikken en pikt en baddert er als altijd vrolijk op los. Het zag er dus naar uit dat Rattus mijn tuin niet geschikt bevonden heeft voor een langdurig verblijf en zo leek het probleem er een geworden dat zichzelf heeft opgelost.

Maar nu! Al schrijvend, aan de tafel bij het raam, zie ik plotseling vanuit mijn ooghoek iets trippeligs aankomen: verdraaid! onze huisrat! Het tempo zit er goed in, dus trek ik een sprintje naar mijn camera, maar helaas, het ratje wil niet ‘op beeld reageren’ en verdwijnt ergens onder langs het raam. Weer heeft hij geen spoor nagelaten, dus zit er niets anders op dan opnieuw te wachten op zijn volgende optreden, voor een fotoshoot. 

Mus kijkt verbaasd toe ...

En uitzoeken of de rattenbestrijding geconsulteerd moet worden. Want één rat is zo goed als géén rat, maar wat niet is kan blijkbaar zomaar komen, in mijn beestjestuin …

Noot: mijn man heeft een zogenaamde 'rattenval' besteld waarin de rat levend gevangen wordt om heel ver buiten de bebouwde kom losgelaten te worden. Het werkt geweldig: 'onze' rat kwam niet meer opdagen!

28-02