... heerst een en al bedrijvigheid. Er is zelfs een écht bedrijf aan te pas gekomen om de tegels in de achtertuin opnieuw te leggen. Het terras is flink opgehoogd en opsluitbanden houden de boel nu voorgoed bij elkaar, is de verwachting. En alles op afschot natuurlijk, zodat we ook als we oud en alle dagen zat zijn niet meer over plassen hoeven te springen en ook niet over scheve tegels hoeven te zwikken om bij de compostbak te komen.
Zelf was ik al van start gegaan in het buitentuintje langs de stoep: om er weer even ín
te komen. Het is een strook van nog geen meter diep en toch had ik er een hele
dag voor nodig. Want het was prachtig weer en dat bracht ook veel passanten op
de been. Reuze gezellig, maar de volgende dag ben ik toch maar in de achtertuin
aan de slag gegaan: met het afvoeren van de aangetaste buxus. Het geeft nieuwe
mogelijkheden, al weet ik nog niet precies welke. En mijn man laat mij daarin helemaal vrij. Dan is hij het zelf ook: vrij, in de tuin.
Voorlopig
is er trouwens genoeg te doen, met mijn manier van tuinieren op de vierkante centimeter.
Er bloeit veel longkruid. Helaas vallen de oude bladeren er niet vanzelf af;
die moet je een voor een afknippen. En als je het lievevrouwebedstro niet nodig
hebt om je matras te vullen, moet ook daar ingegrepen worden. Het plantje is dan
wel nietig, maar de worteltjes plegen verzet. Voor de afwisseling doe ik hier
en daar aan groter onderhoud: clematis Etoile Violette moet van het trellisscherm
boven de vlonder worden getrokken en afgeknipt. Het zou kunnen dat ik met dat
afknippen iets te rigoureus ben geweest, met de heggenschaar - dat hoor je
boven een paar knoppen te doen. Bij nadere beschouwing zie ik geen knoppen meer.
Voorlopig houd ik het dus op ‘less is more’. Maar bij de hortensia’s heb ik daarna
wél goed opgelet - anders gaat het opvallen.
Bij
dit alles moet regelmatig op één voet worden gebalanceerd om de doorweekte
grond niet nog vaster aan te trappen. Het zal niet meevallen om er weer wat
lucht in te krijgen.
Gelukkig
heb ik daar wél een hulp bij. In zijn nette zwarte pak (!) werkt hij gelijk met
mij op, ook op de vierkante centimeter. Maar alle wormen die daarbij boven
komen, bedek ik snel met een hapje grond: om mijn hulp, meneer merel, aan de
gang te houden in mijn verder hulploze tuin!
April 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten