In míjn tuin…
... bloeit een Gelderse roos. Een wolk van roze bloempjes waaiert uit boven de heg en het is een lust om ernaar te kijken. Mijn Gelderse roos bloeit overigens als áltijd tevoren, al sinds november, want het is de winterbloeiende variant: Viburnum bodnantense ‘Dawn’, die ook nog geurt. Al meer dan vijftien jaar steken zijn bloempjes af tegen strakblauwe vriesluchten, loodgrijze sneeuwwolken en nevelwitte wintermisten.
Maar in de opwinding over een voortijdig uitgebroken lente is álles wat nu bloeit een fenomeen van de klimaatverandering en dus vraagt een passerende mevrouw mij of deze bloeiende struik nu óók een gevolg is van de hoge temperatuur in januari.
 |
| Viburnum bodnantense 'Dawn' |
Ik kan haar geruststellen: voor een Viburnum bodnantense ‘Dawn’ is dit volkomen normaal. Maar ze geeft het nog niet op: “Er staan ook al kersenbomen in bloei!” Wijsneuzig tetter ik door in mijn beste Latijn: “Waarschijnlijk Prunus subhirtella autumnalis; die bloeit óók in de winter.” En om haar voor te zijn noem ik gauw nóg een winterbloeiende Viburnum, met witte bloemetjes: de tinus!
Zo valt het toch weer een beetje mee met de verschijnselen van de klimaatverandering. Maar ze zijn er natuurlijk wel. Kleine roze ‘handjes’ van de knolgeranium (Geranium tuberosum) wenken al vlak boven de grond; het blad van Allium nigrum kleurt de tuin frisgroen en de liguster zit vol met nieuwe, dikke, bladknoppen. Aan de rozentakken hangen nog groene blaadjes van het vorige seizoen, terwijl nieuwe blaadjes per dag groter worden. Eén stengeltop ziet zwart van de luizen!
En wat te denken van op straat voetballende jongetjes, midden in de winter? Bij deze temperaturen zal het nog lastig worden om ze het voetbalverschijnsel ‘winterstop’ uit te leggen. Zelf heb ik zomerse associaties bij die bal, die steeds weer vrolijk boven de heg uit stuitert en uiteindelijk, hoe kan het ook anders, midden in mijn bloeiende Viburnum belandt.
Omdat wij op het punt staan om weg te gaan en bezig zijn pantoffels voor schoenen te verwisselen, kunnen we niet meteen naar buiten om de bal uit de struik te halen. Even later is hij al weg, maar niet zonder sporen na te laten. Normaal moet je echt met je neus in de bloemen om de geur te ruiken - nu komt die geur ons al meters tegemoet!
Dat vind ik dan toch weer een leuke bijkomstigheid van de gevolgen van de klimaatverandering - er is meer te beleven dan ooit tevoren, in een opgewarmde tuin!
Februari 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten