MUIZENISSEN

In míjn tuin ...

Muizentandjes in verregende grijze pluis ...

...heeft in de es een uil gezeten

en op de bank eronder gescheten.

Op tafel plakt wat grijze pluis

met het karkasje van een muis.

De witte botjes zijn gebroken -

kun je daar muizensoep van koken?

Witte tandjes in een half kaakje -

uil, och uil, wat maak je

in zo’n piepklein muisje los.

Paniek en pijn: “Ik ben de klos!”

Geluidloos laat de uil zich vallen ...

Wat later braakt hij uilenballen:

de muizenissen van zijn lust.

Het muisje heeft voor eeuwig rust.

Tuinieren is niet alléén maar leuk. Planten worden ziek, beestjes gaan dood, nestjes worden leeggeroofd, het is te droog, te nat ... Kortom: ’t is als het leven zelf. En dan toch elk voorjaar blij zijn dat het lieve leven er weer begint! Óók als het leven zelf: we slaan ons er hoopvol doorheen.

Laurier loopt uit!

De kale hagelschot-laurier loopt weer uit, in gelijke tred met de rest van de tuin. En nog net op tijd, vóór de ramblerroos er de pas in zet, zijn we erin geslaagd om de trellischermen boven ons vlonderterrasje te herstellen/vervangen. Manlief heeft het houtwerk weer zwart gekwast en draagt manmoedig voor de rest van zijn leven een litteken mee, bovenop zijn hoofd, waar door mijn onbedoelde toedoen een lat op is gevallen. In de spiegel ziet hij er niks van, maar toch: mea culpa. 

De roos, Sander's White, kan weer uitlopen, maar
 let nog even niet op de rottende vlonderplanken ...

Later ontdekte hij ook nog tientallen schrammen op hand en arm, omdat er natuurlijk ook tussen de roos dóór geverfd moest worden, vond hij. Zelf ben ik ook bekrast, want het opnieuw aanbinden bovenop de schermen kon ik natuurlijk aan niemand anders overlaten. Maar het valt mee, want ik heb ervaring en trek wél tuinhandschoenen aan.

Nu de vlonder nog. Verrotte planken eruit en met nieuwe planken een vlonder timmeren zónder ruimte ertussen, met daaronder dus geen licht meer, met ongewenste plantengroei. Want het klopt: al doende leert men! (Ik wacht dan ook nog even, voor ik mijn man bij deze plannen betrek.)

Miniscule knopjes in de tomatenplantjes op de vensterbank:
die moeten dus binnenkort buiten bestoven worden.

Intussen groeien op de vensterbank de moestuinplantjes de pan uit - als het nog even duurt, kunnen ze er linea recta ín! Veel van die plantjes schijnen in veel huishoudens voortijdig opgedoekt te worden, maar ik ben opgevoed met ‘waar je aan begint, moet je afmaken’, dus dat is hier geen optie. De diverse slasoorten, kruiden en groenten zullen mijn kamerplantengietertje tot de laatste druppel leegdrinken, voor ze eindelijk naar buiten mogen - om groot te worden, in mijn tuin met muizenissen.

Mei 2015