TUINKRUK

In míjn tuin …

… zijn nu heel wat bergjes werk te verzetten. Want ik ben van de club ‘alles laten staan in de herfst’. Dan kun je lekker warm naar binnen als het guur wordt in de tuin. En voor de plantjes en de beestjes heeft het ook alleen maar voordelen.

Van uitstel komt echter geen afstel en zo is er in het prille voorjaar veel te doen. Ik weet niet of hormonen ook nog een rol spelen, maar feit is, dat je ook heel graag naar buiten wílt: met de zon op je toet, vogelgeluiden in je oren, voorjaarsgeuren in je neus en een tuinverliefde blik in je ogen. Je bent niet meer te houden en de uren rijgen zich aaneen, tot je ergens halverwege de middag moet toegeven dat het echt niet meer gaat, met een plaatselijk versleten rug. De mand met tuinafval is ineens niet meer te tillen en strompelend zoek je rondslingerende harken en bezems bij elkaar. Boze blikken richting je man bereiken hem niet: hij speelt piano, binnen, in de geruststellende overtuiging dat jij de tijd van je leven hebt, buiten.

Knielbankje!

Ik ben toe aan een hulpmiddel: zo’n krukje waar je op kunt zitten, maar waar je, omgekeerd, ook op kunt knielen en dan steunend op de ‘poten’ weer makkelijk overeind komt. Ra ra, waar vind je dat? Ik heb ze nog nooit ergens zien staan, maar Internet weet alles, dus ik google: ‘tuinkrukje’. Er komt een opvouwbaar zeiltje in beeld met drie pootjes, wat vooral geschikt lijkt voor vissers en andere stilzitters. Het volgende plaatje is van een teakhouten krukje met als nevenfunctie bijzettafel. Zo krukt het nog een tijdje door, maar een handig hulpmiddel is er niet bij. Alle ‘treffers’ blijken missers en teleurgesteld sleep ik mijn versleten rug naar bed.

Als ik midden in de nacht wakker schiet door een verkeerde draaibeweging, weet ik ineens wat er mis is met mijn zoekterm. Het gaat hier niet om krukken, maar om knielen. ‘Knielbankje’: dat geeft me toch een treffers! Er is een enorm aanbod van knielbankjes uit kerken, gelardeerd met anekdotes over gescheurde trouwjurken en (net niet) valpartijen tijdens huwelijksinzegeningen. Weet ik wel zeker dat een knielbankje mij kan redden? Maar de nood is hoog en ik zoek verder. Uiteindelijk vind ik het: een ‘knielbankje voor de tuin’, verkrijgbaar in tuincentra. En dat klopt! Uitgevoerd in groen en grijs plastic, licht van gewicht én multifunctioneel: op het knielbankje ontsnapt mij spontaan een schietgebedje voor de kikker, die zich onder het weggeharkte blad verscholen had!

Een zegen is het, zo’n knielbank, voor een niet te houden tuinkruk met een bewerkelijke tuin!

Maart 2007