HERFST

In míjn tuin ...

… heeft de herfst zijn intrede gedaan, zoals ie dat al sinds mensenheugenis doet. Aanvankelijk waren er nog flinke stuiptrekkingen van de zomer met ongehoord hoge en ongeëvenaarde temperaturen. Maar wij laten het ons graag aanleunen, zo’n gelegenheid om er nog even zomers op uit te gaan. Wat wordt het: lopen, fietsen of met de auto? Het Ten Boersterbos is er wat ons betreft voor het ‘nuttige’ lopen, lekker dichtbij. Wat verder van huis, bij Appingedam, staat landgoed Ekenstein op het lijstje, maar dat bewaren we voor uitstapjes met de kleinkinderen: er is ook een speeltuin.

De Fraeylemaborg in Slochteren

In Slochteren waren we net geweest voor een lange slenterpartij over de Jaarmarkt met aansluitend nog een rondje door het bos achter de Fraeylemaborg en, obligaat maar altijd lekker, koffie met appeltaart. Weet je wat, we gaan naar Middelstum! En dan niet voor een kort rondje om de borg, maar via het pad langs het Boterdiep over de brug richting Toornwerd en vandaar rechttoe rechtaan terug naar Middelstum. 

De toren van Toornwerd

Wél regelrecht naar een terras: “Doet u ons maar een biertje; géén herfstbok!”

Het zomerse weer hield nog wat dagen aan, maar moest uiteindelijk toch wijken voor de herfst. Gelukkig maar, want altijd mooi weer zou best wel eens kunnen gaan vervelen. En als er íets is in dit land wat stof tot praten geeft, lees hier schrijven, dan is het wel het veranderlijke weer. Nu heb ik natuurlijk makkelijk praten, thuis achter mijn tikcomputer: ik hoef niet door weer en wind naar het werk. En het werk in de tuin komt er nu niet meer zo op aan.

Zó neemt de blauwe bessenstruik afscheid van de zomer:
in de mooiste herfstkleuren!

Want langzaam maar zeker doet het verval zijn intrede. Sommige planten waren deze zomer al vroeg verdord; die heb ik, waar het stoorde, meteen weggeknipt en afgevoerd naar de compostbak. De dode takken uit onze van gemeentewegen monumentaal verklaarde es, die in de storm van 5 oktober naar beneden zeilden, belandden in de groene container. Maar wie ziet het nog, nu het met het ingaan van de wintertijd ook nog een uur eerder donker is?

Ja, natuurlijk: de slakken, want die zijn er altijd, zolang het nog niet vriest. Glibberend door de tuin of schuil onder al afgevallen bladeren. Ik vond er vijf tegelijk op de onderkant van één blaadje! Dat is makkelijk afvoeren, op zo’n 'dien'blad, en zónder de beproefde bierval, in mijn herfstige tuin.

November 2017